Puerto Jiménez is een dorp en deelgemeente in Costa Rica die gelegen is op het schiereiland Osa in de gemeente Golfito in de provincie Puntarenas. Het ligt dichtbij Nationaal park Corcovado . Het
hotel waar wij verblijven is Corcovado Beach Lodge, Het ligt aan de Dulce ola, Op dinsdag middag met de kano gaan varen naar de Mangrove, we hebben ongeveer 8 km gekanood onderweg even gestopt ,
soort duin over geklommen en toen in de Pacific Ocean gezwommen. ( toch leuk om ook even gedaan te hebben ) Het varen in de Mangrove is aparte ervaring. Het stinkt een beetje, ziet vooral veel
insecten, krabbetjes en meerdere common basilisks, dat is een hagedis, hij wordt Jezus Christushagedis genoemd omdat het diertje op zijn achterpootjes heel hard over het water kan rennen, super
grappig om te zien. De Mangrove werd smaller en smaller en op een bepaald moment moesten we terug omdat we niet in het donker terug wouden varen. Bij schemer op de Lodge terug gekomen, was al best
spannend als ik eerlijk ben. Het is hier namelijk als het donker is gelijk ook Pikkedonker, en het water was al zwart, aangezien hier ook krokodillen en kaaimannen zitten was ik blij dat we er
waren. s’Avonds aten we in een soda, de restaurants voor de locals van Costa Rica, lekker en leuk. We hadden daar afgesproken met meiden die Bien had leren kennen, allemaal vrijwilligers, vanuit oa
USA en Duitsland, sommige zitten hier voor drie jaar, werken bijvoorbeeld in de bibliotheek of op de school hebben eigenlijk weinig tot geen inkomen, maar allemaal vrolijk. Blijkt dat bijna al die
vrijwilligersorganisaties het te niet heel goed regelen voor hun vrijwilligers. Op woensdag heb ik een hike gedaan in het National park Corcovado.We ( Simone en Sophie twee Duitse meisjes, Mark en
Niobe, Engels koppel en Martin Duitse jongen ) werden opgehaald door onze gids Valentino, hij bracht ons met zijn motor ( twee achterop ) het centrum in waar we de colectivi namen. Dit is de lokale
bus die je overal heen moet nemen, is een kleine oude bus die zo hard rammelt dat je eierstokken bijna in je maag terecht komen, op zich elke keer weer een soort Parijs Dakar ervaring, Na twee uren
kwamen we op een plek waar je dan begint aan de hike.Het was 32 graden, we liepen in de jungle en links van ons zagen we het strand en de zee zo nu en dan tussen de bomen door. We gingen bij La
Leone Ranger station het park in, wat naast de Leone Eco Lodge lag. Een super luxe Lodge misschien een idee om als we bejaard zijn daar heen te gaan is al inclusief en echt een schitterend uitzicht
maar wel ver overal vandaan.Prachtige natuur, veel dieren gezien zoals,slingerapen, kapucijnapen, miereneters, ara’s, valken. Prachtige vlinders. Gezocht naar de Tapir maar deze niet gevonden.
Terug hebben we zeker 8 km over het strand gelopen omdat dat sneller ging dan door de jungle, ook warmer maar we moesten de collectivi halen. Achteraf gezien was het misschien beter als we die
gemist hadden maar ok.Er stond een hele oude Toyota Jeep klaar, met bankjes aan twee kanten hierin zaten een koppel voorin en al twee dames achterin en wij moesten daarbij negen personen, iets
verderop stapte er nog een man in met een klein hondje 10+ dus.Het was bloedheet we hadden 25 km gelopen waren dus bezweet en zaten vol zand, hadden dorst en honger, maar de eierstokken werden weer
terug geplaatst en we probeerde het leuk te houden. Mark stelde voor een spelletje te doen; drie keer raden..... Je noemt een dier en met de laatste letter noemt de volgende een dier, ( ik denk dat
ik dit spelletje wel een miljoen x gedaan heb) dit in 4 talen wat het best ingewikkeld maakte. Alla het schoolreisjes gevoel was compleet.Terug bij de Lodge had Bien de muurschildering afgemaakt ,
we hadden dus wel een lekker maaltijd verdient, dus heerlijk aan het water Italiaans wezen eten. Topdagje weer.
Donderdag middag heb ik nog geprobeerd een kogelvis te redden, omdat foto’s uploaden niet echt lukt moet je deze echt even googelen,Hele grote witte bal met stekels zoals een egel,Deze lag op het
strand naar adem te happen heel zielig ,als BHVer had hem misschien moeten beademen maar dat ging me wat ver want hij heeft echt hele harde pinnen op heel zijn lijf. Samen met een man die ook geen
Spaans kon maar wel Arabisch :-) gepraat wat we konden doen.....Eerst hebben we water over hem heen gegooid en toen met een stok en trekkend aan zijn staartje hem in de zee gerold. Optillen kon
echt niet. Maar de golven brachten hem aldoor weer terug op het strand. We hebben het op moeten geven, toen ik later nog even ging kijken liepen er 8 gieren om hem heen , maar die pikten hem niet
ik denk door de stekels. Nog gecheckt maar hij was ondertussen ook echt overleden.
Die zelfde avond zijnThomas, Bien en ik rond zeven uur de zee ingelopen om de bioluminescent te zien.Dit nadat ik aan de alarmbellen had getrokken omdat de twee Duitse meisjes en Martin eind van de
middag waren gaan kanoën en nog niet terug waren, het was pikkedonker hè , ik schat hen alle drie begin twintig en kon het gewoon niet negeren dus Thomas en Roberto erbij gehaald. Roberto is de
tuinman/nachtwaker/klusjesman en zo. Thomas ging direct met een zaklamp het water in richting een Bar die verderop ligt want hij dacht; misschien zijn ze toen het donker werd daar aan land gegaan,
en zitten ze gewoon aan het bier.Maar uiteindelijk kwamen ze aanvaren zich van geen kwaad bewust. ( ze deden net alsof ze zich dat niet gerealiseerd hadden maar het was hen natuurlijk duidelijk
gezegd Voor het donker binnen)
Di Mama kon het even niet laten, en was echt serieus ongerust.maar okay wij gingen dus de zee in om bioluminescent te zien dit is het uitstralen van licht door organismen, als je je benen dan
beweegt zie je allemaal groenige lichtjes, en na een tijdje gewoon op je huid. Was zo’n leuke ervaring, het zeewater blijft s’nachts ook gewoon warm dus dat gaat prima. Morgen gaan we met een
binnenlandse vlucht om 7:00 uur overstappend in SAN José naar Tortuguero waar we dan om 11:00 uur aankomen. Het scheelt ons twee reisdagen om het zo te doen, anders moesten we met de bus naar SAN
José daar een overnachting en de volgende dag met het vliegtuig of met de boot naar Tortuguero . En we vinden het allebei kei leuk om van bovenaf een stukje van dit land te zien.
Zo gezegd zo gedaan , was een geweldige ervaring , in het vliegtuigje konden ongeveer 20 personen, we gingen eerst even naar Golfito dat was 7 minuten vliegen en daar stapte nog iemand op .... net
alsof we met de bus gingen. Prachtig om van uit de lucht de baai te zien liggen echt heel bijzonder, over stukken jungle bosgebied gevlogen waar gewoon nog nooit mensen zijn geweest. Prachtig.
Daarna naar San José, om over te stappen daar was het iets professioneler maar nog steeds kneuterig zonder computers, beetje wegen , beetje optellen. Wij stonden blijkbaar niet op een lijst, maar
onze bagage was al wel doorgevlogen, wij vlogen met het volgende vliegtuigje naar Tortuguero. Hier zijn geen wegen, alles doe je met de boot.
Tortuego betekend schildpaddenvanger. De schildpadden leggen hier op het straat hun eieren, maar niet in deze periode helaas.Wij werden direct naar ons hotel gebracht met een bootje. Nadat we onze
bagage gelukkig hadden gekregen. We zitten in een kleurig hotel aan de rivier, La Baula Lodge, gaan zo meteen lunchen en vanmiddag met het taxibootje naar het centrum. Die middag blijven plakken in
het dorpje.
Het weer is een beetje omgeslagen het regent nogal veel Vanochtend met een boot met gids de rivier op geweest, en vervolgens het National park van Tortuguero in gegaan,doordat er geen wegen zijn is
de natuur ongerept. Zo ongelofelijk mooi, ik kan het eigenlijk niet beschrijven.We zagen Leguanen en diverse vogels en een spyder- monkey maar wat dieren zijn we nogal verwend in Puerto
Jeminez.
Ik ga dit nu posten, WiFi is hier erg slecht dus de foto’s hoef ik niet te proberen.
Eerste avond in SAN José in hotel Columbus gegeten; sushi ! Hotel word gerund door Japanners , was grappig en gek. Maar heel aardige mensen. S’avonds nog een rondje gelopen maar was toch echt wel
moe, dus in bed gerold om vervolgens om 5 uur wakker te worden. Wel handig de WiFi waardoor ik al een stukje heb kunnen plaatsten en iedereen gerust kunnen stellen. De volgende ochtend kon ik
ontbijten en regelde de hoteleigenaar een uber om mij naar het busstation te brengen waar ik om 8:00 uur de bus naar Puerto Jimenez zou pakken, daar waar Sabien logeert, Corcovado Beach Lodge. De
taxi chauffeur wist niet precies waar het was en omdat ik wist dat er meerdere busstations waren heb ik hem eerst uit laten stappen en vragen of dat gruppo blanco was, maar het klopte allemaal dus
ik was op tijd op het busstation. De reis zou ongeveer 8 uur gaan duren, maar ik ken dit nog uit Cuba dus ik ging voorin zitten zodat ik de chauffeur kon zien en alles goed onderweg kon zien. Het
was een bus met airco dus prima. Na vier uur stopte de bus op een busstation en tot mijn verbazing ruilde we daar van bus. ( alle bagage moest vanuit de ene bus in de andere geladen worden ) die
bus had geen airco......werd vervolgens een soort stadsbus die overal mensen oppikte .....Persoonlijk denk ik dat hij de goede bus verhuurd had maar okay, na 12 uur stopte we in Puerto Jimenez.
En daar stond Bien heel blij te zwaaien. Heerlijk om haar weer te zien, ze was met Thomas de hoteleigenaar met zijn ......truck , In de twee maanden dat Bien daar al is is ze goed bevriend geraakt
met Thomas. Hij verwelkomde mij vriendelijk met lekkernij van de bakker. Heel leuk.Het is een prachtige locatie met meerdere cabinas, uitzicht op de zee, een soort baai. Bien woont hier en is bezig
met een muurschildering op een van de gebouwen. Op haar pivekamer hebben ze een bed neer gezet waar ik mag slapen,
De avond dat ik aankwam besloten we om de volgende dag naar playa Platanares te gaan, hier was een festival met oa een presentatie over de beschermde schildpadden . Bien mocht de auto van Thomas
gebruiken, een oude Hyundai met ons gingen nog drie andere mensen mee die Bien had leren kennen. Mark ,Neo en Nickie. Bien reed , kei stoer over een soort off Road way . Langs ravijnen door
rivieren. Onderweg stopten we om foto’s te maken van Makouws een klein soort papegaai en van spider monkey’s .
De natuur maakt je stil hier. “Vijftig tinten groen” zou de titel van mijn boek zijn, als ik een schrijver was. De grote kleurpotloden doos van Bruinzeel heeft nog maar éénderde van de kleuren
groen die ik hier zie, moest ik echt aan denken. Bamboe zo hoog en zo’n natuurlijke vorm alsof het getekend is. Natuurlijk heb ik foto’s gemaakt maar er zijn professionele fotografen voor nodig om
ook maar enigszins in de buurt te komen.Aangekomen bij het strandfestival waar we eigenlijk de auto voor 5 dollar moesten parkeren, wat Bien heel rebels Echt niet ging doen en deze gewoon aan de
rand van de weg neer zette, waar vervolgens niemand iets van zei..Bleek het een soort reclame voor een hotel te zijn die geld vroegen , ook voor de opvang van de schildpadden maar ik denk ook voor
het nog rijker maken van de eigenaar . Dus na een uurtje daar geweest te zijn besloten we door te rijden naar Look out Inn Lodge in Carate een hotel met een prachtig uitzicht om daar wat te gaan
drinken.Daar aangekomen wou Bien de auto parkeren waarvoor ze achteruit moest rijden....
De auto sloeg vervolgens op slot , niet meer achteruit, niet meer vooruit, ,Het had iets te maken met de voorwielaandrijving voor de kenners? Wat wij dus alle 5 niet waren.
Dit klinkt als : hè vervelend,,,, dit was : een ramp,,,,
De auto stond midden op de weg, er vormde zich al snel een kleine file. Een aantal Costaricanen kwamen ons helpen maar vooruit duwen ging niet, achteruit duwen ging ook niet. Ze hebben de Jeep
opgetild en opzij gezet, dat was 1. Toen hebben wij dus de eigenaar van de Jeep moeten bellen, Sabien en Mark hebben geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand was, okay: we moesten wachten; hij
ging het regelen en zou komen,Wij hadden er tweeënhalf uur over gedaan om daar te komen het was schat ik 35 graden, dus we zijn bij de Look out Inn Lodge maar wat gaan drinken en wachten. ( er zijn
ergere plekken m te wachten, eerlijk is eerlijk) De Tsjechische eigenaar was ook erg vriendelijk en bracht ons water en later zelfs wat te eten. Uiteindelijk kwam Thomas met zijn geïrriteerde broer
en die zijn hele familie in een auto een nieuwe Toyota .Na van alles geprobeerd te hebben (lees: wat monteurs allemaal doen en waar ik geen verstand van heb) haalde hij een vrij grote buis onder de
auto vandaan, waardoor daarna de wielen wel weer draaide .Zijn broer pakte een sleeptouw en bond deze aan de Hyundai ,Thomas zei:
Paso en,,,, wat betekend stap in.
Lees de laatste alinea nog eens ; ja dus ze gingen ons die kronkelweg met ravijnen en riviertjes afslepen met 6 personen in de auto. En dat deed de broer met een snelheid van gemiddeld 50km per
uur,Waardoor de kiezels ons om de oren en tegen de vooruit knalden (wat een barst opleverde )waardoor alles grijs werd door het opwaaiende stof.Spannend? Ja Heel spannend, maar echt eng werd het
bij het stuk waar een flinke afdaling was en De Broer terecht bang was dat wij bij hem achterin zouden glijden en dus de sleepketting losmaakte en wij naar beneden moesten rollen......
Dat was pas spannend.
Thomas zei later dat we 80 km pu gingen.
Uiteindelijk waren terug bij ons thuis, o vergeet ik te vertellen de dat de broer onderweg in het dorp nog even boodschappen deed, het was een aparte hulpverlener.
Maar we waren heel thuis gekomen. Dit was mijn eerste dag op locatie ?
Voor alle nieuwe mee lezers: ik neem jullie mee in wat ik mee maak, maar niet alleen in de spectaculaire actieve acties maar ook in de dagelijkse dingen die mij opvallen als ik op reis ben.
Toen vanochtend, of was het gisteren ? om 03:30 de wekker ging werd ik met een big smile wakker. Yes !
Het was dit keer een vreemde opbouw naar mijn Costa Rica avontuur aangezien we net uit de carnaval gerold komen. Dus de sminck nog niet helemaal uit alle poriën en Emiel nog met weke voetzolen
staan we op het tijdstip op wat de afgelopen week het naar bed toe tijdstip was.
Maar des al niet te min enthousiast onder de douche gesprongen en kopje koffie gedronken. Ik had prima geslapen en onderweg naar Schiphol sliep ik nog even na.
Keurig op tijd mijn rugzak ingecheckt , Emiel en ik waren wel het leuke koffie hoekje kwijt maar verder verliep het allemaal prima. Na een kus over de longen en een knuffel ging ik door de douane
en toen ik omkeek was Emiel al weg ik denk dat hij huppelend naar buiten is gerend?En terecht want een vrouw met een burn-out sinds eind mei 2018 mag wel eens ff opvliegen en dat doe ik dus nu ook.
Ik heb mijn vlucht bij SwissAir geboekt met een overstap in Zürich om 7:00 uur vertrek van Schiphol naar Zürich dat was 55 minuten vliegen. Op vliegveld Zürich had ik anderhalf uur overstap tijd
dus dat moest te doen zijn zou je zeggen. Dat was ook wel maar komende uit gate B42 moest ik naar gate E26, Ik volgde de bordjes waarop stond dat gate E 20 minuten lopen was en dan vervolgens met
de roltrappen naar beneden moest waar we op een metrostation uitkwamen.
De metro kwam snel, ik stap in, de deur sloot zich en vervolgens hoor ik Zwitserse geluiden, Echt Waar? Ja echt waar, loeiende koeien en koeienbellen en een hoorn, soort Milka reclame . Ik vond het
maar gek, onder de grond , maar alla het was het zwitserlevengevoel denk ik?
De volgende vlucht zou mij naar San José in Costa Rica brengen. Er staat namens SwissAir een vliegtuig van Edelweiss klaar ( ja ik hoorde ook gelijk het nummer uit de Sound of Music ) Grappig
detail is dat de stewardessen een Edelweiss bloemetje in hun haar hebben, sommige dan. Ik moet 11 uur vliegen naar San José , gelukkig fijne plek achterin aan het gang pad naast een Aziatische
meisje met een man ik denk uit de Oekraïne die 11 uur niks tegen mij maar ook niks tegen elkaar hebben gezegd.....
Even over SwissAir: prima: genoeg beenruimte, dekentje, kussentje en ze bleven eten en drinken rond brengen. Ze vroeg mij of ik als lunch een worst wou met aardappelpuree of Firstclass
maaltijd..... beetje domme vraag.
Best actuele films oa A star is Born, Bohemian Rhapsody en muziek te beluisteren
Ik had thuis al Netflix films gedownload , vond Going in Style en The Tourist beide leuk samen met mijn reader, ik ben De zeven zussen aan het lezen en een slaappil viel de reis erg mee.
Het enige wat ik onderweg lastig vind dat ik niet weet hoe laat het is in welke tijdzone ik ben, maar geland is dat weer over.
Eenmaal geland en uit het vliegtuig een paar hectische momentjes. Net als in Colombia moest je ook hier een blaadje invullen wat je al in het vliegtuig krijgt, hierop vul je je gegevens in en
verder allerlei vakjes aankruisen dat je geen drugs of heel veel geld mee het land in neemt. Je moet daarop ook invullen wat je beroep is. Administratief medewerker is dan genoeg. Maar niet bij
deze hoor...... Deze wou exact weten bij welke company ,,, toen ik zei bij de police had ik zijn aandacht
Hij vond ons dus collega’s en vond dat heel interessant . Toen hij vroeg of ik ook foto’s in uniform had op mijn telefoon werd ik het een beetje beu, ik was al 16 uur onderweg h?. Vervolgens moest
ik dollars en colonnes gaan pinnen. De ING pas werd niet geaccepteerd, gelukkig de credit wel maar kreeg het toch beetje warm.
Mijn voornemen om met de bus naar het hotel te gaan liet ik varen en nam een taxi. Ik vroeg van te voren wat het moest gaan kosten, ( wist ik van Bien) dus ik ging akkoord met 25 dollar. Lange rit
in de taxi hij kon het hotel eerst niet vinden maar uiteindelijk wel. Ik wil betalen met twee briefjes van 20 dollar, maar hij had geen wisselgeld. Hij had ook geen meter in zijn auto dus ik had
ongemerkt een zwarte taxi?
Dus ik geef hem 1 briefje van 20. Nou dat was niet de bedoeling: temperamentvol mannetje, maar ik vond het zijn probleem.
Hij mee naar binnen in het hotel of die niet konden wisselen, deze mensen hadden alleen maar colonnes maar ook niet gepast. Flipte hij tegen hen uit.
Na-ja uiteindelijk ging hij mopperend en foeterend. Altijd weer even inkomen maar eerste 5 dollar verdiend .
Hotel Columbus is prima voor een nachtje, morgenochtend om 8 uur de bus naar Puerto Jiménez. Heb alvast de mensen van dit hotel een Uber voor morgenochtend laten regelen.
Net nog even in een supermarktje wat fruit en water gehaald want de bustocht morgen duurt weer 8 uur, Sabien komt naar het busstation me ophalen,
De kop is eraf zal ik maar zeggen.
Omdat ik niet weet wanneer ik weer WiFi heb plaats ik dit gelijk, al is het alleen de heenreis nog maar, weten jullie ook dat ik er ben .
Over een maand mag ik weer een reis gaan maken, ik ga naar Costa Rica, dit prachtige land stond op mijn bucketlist dus wat was ik blij toen mijn vriendin Sabine mij vertelde dat zij
vrijwilligerswerk ging doen in Corovado National Park in Costa Rica. Het plan was snel gemaakt. Zij ging in januari twee maanden voor de papegaaien zorgen en dan vlieg ik in en gaan we samen
rondtrekken. Toen we dit afspraken wist ik nog niet dat ik in een burn-out zou belanden. Gelukkig ben ik alweer aan de betere hand maar nog niet volledig aan het werk. Ik had het ticket al geboekt
en de vakantiedagen al opgenomen. Na overleg met mijn leidinggevende besloten de trip door te laten gaan.
Want reizen is genezend !
Als je mee wilt lezen wat ik allemaal mee ga maken, even je email adres op de mailing lijst plaatsen.
Zondagmiddag , Missy is op het vliegveld, samen met Ymke en Eva die de zelfde vlucht hadden. Ik in dezelfde casa als de vorige x in Havanna. Bien en Johnny onverwachts ff appartement leeg ruimen
want zij moeten er morgen uit.
Een maand opzegtermijn of zoiets doen ze hier niet aan. Gelukkig kunnen ze bij Maria, mam van Johnny terecht maar tis toch ff omschakelen in je hoofd.
De planning is dat Bien en ik morgen nog 3/4 dagen naar zee gaan. Waar weten we nog niet moeten het weer bericht afwachten.
Na gesmst en weerbericht hulp uit Nederland gaan we met een auto van vriend Johnny richting Santa Maria. Dorpje verderop Guanabo is een casa. Het weer is iets minder; 24 graden maar goed genoeg om
nog een paar lekkere dagen te hebben. Lijkt mij zo . Nog even gedacht om naar La Terrazas te gaan dit is een eco park met rivieren en watervallen. Opties genoeg hier maar er komen is meestal nogal
een gedoetje.
Missy is thuis met lange broek, trui en laarzen aan. Germ.
Ga nu afrekenen en weer verder :-)
Beland in Guanabo, prachtige casa, soort appartement in een groot laagbouw huis.
Kleine badplaats 25 km van Havanna.
Samen met Bien nog een paar dagen genieten.
Toen we hier werden afgezet door de taxi ( vriend van Johnny met auto was kwijt :-) enige spraakverwarring, terwijl Bien keigoed Spaans spreekt. Julia de eigenaresse verstond dat we voor 12 dagen
een casa zochten. Ze belde het halve dorp af wat natuurlijk al heel lief was totdat een jongen die hier rond liep haar er op attendeerde dat het voor 2 of 3 nachten was. Gelukkig konden we dan
blijven.
Hoewel..... Bien heeft haar paspoort niet bij zich, voelt zich gewoon al Cubaans en denkt daar natuurlijk niet aan.
Voorlopig accepteert Julia het via mijn paspoort en Bien is via sms aan het regelen dat ze haar gegevens krijgt. Komt allemaal goed. ( met dank aan Emiel)
Gisteravond stormde het hier en het was ook koud voor Cubaanse begrippen dus maar gewoon aan de bar in de Casa na een heerlijke pasta aan de rum met lemon.
Vanochtend een vroege wandeling gemaakt door dorpje, Sabien sliep nog maar ik moest eruit.
Guanabo is een soort voorstad van Havanna. Een oude badplaats met houten bungalows uit de jaren twintig en dertig uit de vorige eeuw.
Alles beetje verpauperd zoals bijna alles in Cuba maar er word ook overal hard gewerkt om alles weer op te bouwen.
Na een lekker ontbijt de laatste souvenirs gaan kopen want het einde van mijn trip is in zicht.
Wat gelopen en bekeken en toen de traditie van Missy en mij maar door gezet om iets te bestellen voor de lunch wat mij niet geheel duidelijk was. Het was iets met kaas..... De uitleg van de señora
was cremekaas?
Ik weet het eigenlijk nog niet maar beetje vergelijkbaar met kaasfondue maar dan zonder brood....
Blijft leuk.......
In de tuin bij de Casa in de late middagzon nog even zitten lezen, en denk dat we vanavond maar eens het centrum induiken. Hopelijk begint de zon morgen ochtend iets eerder met schijnen zodat ik
mijn laatste stranddagje kan maken.
Ik hoor van Emiel dat er een strenge winter op komst is dus probeer me daar mentaal op voor te bereiden ( NOT)
S'avonds in het dorpje uit eten geweest heerlijke gegrilde soort kreeft gegeten en Bien soort paella. Daarna wou ik nog even sigaretten halen en liepen een open kroeg in waar we allebei gelijk
voelde; o foute tent.
Niet om me heen kijkend aan de bar pakje besteld maar toen ik wou afrekenen mocht dat niet een of andere foute vent wou dat doen. Ik weigerde dat natuurlijk en gaf toch mijn 5 cuc.
NOU dat hebben we geweten , die mafkees sloeg helemaal door, hij werd woedend op de barkeeper die volgens hem naar hem moest luisteren.
( Bien vertaalde later dat hij ons wat te drinken had aan geboden maar ik knikte gewoon nee toen had hij geroepen dat betaal ik de sigaretten)
Hij gooide al zijn peso's over de balie en bleef schelden en lawaai maken, behoorlijk dreigend. Er gingen andere zich mee bemoeien en Sabien zei; kom weg wezen word vechten hier.
Ik wou toch wel graag mijn wisselgeld dus bleef staan en sprak de barkeeper weer aan. ( hij had dat natuurlijk allang moeten geven maar bleef maar met die opgefokte in legerkleding geklede patser
discussiëren )
Eindelijk gaf hij mijn change.... En ik naar buiten. Gillende scheldende mannen achter me latend.
Rum maakt meer leuk dan je lief is ?
Natuurlijk was ik gegaan als ik het gevoel had NU , maar er waren al mensen tussen mij en vrijgevige Cubaan gaan staan en ik hield me gewoon dom en toerist.
Buiten stond Sabien klaar voor te rennen maar dit was niet nodig gelukkig.
Ze vertelde wel dat Johnny haar altijd zei dat je in dit soort situaties het best weg kunt wezen omdat ze grote messen gebruiken bij vechtpartijen. Nu was de woede niet op ons gericht maar toch.
Gekke gewaarwording . Dit was de eerste keer in 22 dagen dat ik iets van agressie heb meegemaakt dat haal ik in Nederland niet.
Volgende x neem ik dat drankje wel aan Ha Ha grapje.
Woensdag
Helaas te fris voor aan het strand maar heerlijke middag in de tuin van de casa doorgebracht met hele vieze bubbels en chips. ( hier haast nooit te krijgen dus Bien heeft groot ingeslagen en haar
chips honger gestild :-)
Vanavond eten we hier, dit dorpje heeft weinig te bieden qua restaurants en De kokkin hier kookt heerlijk.
Net nog even foto's gemaakt vanaf het dak van de casa, man wat is het toch mooi hier.
Blijft genieten, ieder uitzicht weer.
Morgen richting Havanna, afscheid nemen van Johnny ( fijne vent) , familie en Sabien. Gelukkig maar voor even want die komt Aswoensdag haring eten in Olanda.
En dan vlieg ik terug naar huis.
Doordat Sabien hier in Cuba ging wonen werd mijn reisdoel Cuba.
Er staan namelijk nogal wat landen op mijn Bucket lijst.
Ook doordat veel mensen zeiden; als je het echte Cuba nog wilt zien moet je nu gaan.
Het Echte Cuba..... Ik heb veel gezien 5 provincies bezocht die allen totaal verschillend waren. Qua natuur en bouw en sfeer. Veel verschillende mensen met verschillende achtergronden gesproken en
veel gelezen over Cuba
Het echte Cuba? Dit land heeft al zoveel veranderingen ondergaan door revoluties en politieke bemoeienissen ed. Dat het bijna niet te achterhalen is wat het echte Cuba is.
Cuba is al een heel rijk en voortvarend land geweest met moderne machines en technieken.
Goede opleidingen ( nog steeds) en mogelijkheden.
Op het moment dat regeringsleiders alles terug draaien en de mensen veel in moeten leveren en terug moeten naar de ouderwetse manier van land bewerken geen materialen meer kunnen krijgen om hun
huizen en auto's te onderhouden en bepaalde producten alleen op bonnen kunnen krijgen dan veranderd het land en ook de mensen.
Cubanen zijn allemaal gemixt met andere nationaliteiten waardoor je blanken, licht bruine, getinte , donkere en alles wat daar tussen zit tegen komt.
Die ondanks alle tegenslagen toch vriendelijk zijn gebleven en trots zijn op hun land en van Cuba houden maar ook moe zijn en afwachtend in wat er nu weer gaat veranderen,
Een soort gelatenheid is over hen gekomen.
De muziek en de rum helpt hun vrolijk te zijn en het leven te leven.
Het echte Cuba? Cuba is een prachtig vruchtbaar land , schitterende stranden en met sterke vriendelijke vaak opgewekte mooie mensen die van het leven iets maken en dat het liefst dansend en lachend
doen.
Ik heb veel respect gekregen voor de Cubanen.
Voor de boer op het land met zijn stieren het land bewerkt, voor het koffieboerinnetje die chocolade maakt voor de juffrouw op het vliegveld die dag in dag uit voor een schamel loon daar moet
zitten zonder daar ooit iets mee op te kunnen bouwen. Voor de mensen die door omstandigheden geen werk hebben en het moeten redden met de bonnen.
Voor de ingenieur die nu taxichauffeur is zodat hij meer verdient.
Enz enz enz .
De mens die het in zich heeft om iets voor zich zelf te beginnen en daar de mogelijkheden voor heeft door geld van familie in Miami of zo die kunnen een casa particulier beginnen en iets opbouwen
maar dit is niet voor iedereen weg gelegd.
Ondanks al deze overdenkingen blijf gelukkig het gevoel over van een prachtige trip met heel veel indrukken ervaringen mochito's salsa en plezier.
Mede door Missy , Sabien en Johnny een heerlijke reis gehad.
Jullie bedankt voor de leuke reacties en het volgen van mijn blog.
Nadat wij zaterdag op internet waren geweest moest ik naar de cadeca om geld te wisselen. Er stonden er twee op de map vlakbij het hotel waar we onn line waren geweest. 1 was kwijt...!
Maar gelukkig vonden we de andere. Ik wou een paar briefjes van 100€ wisselen.
Je moet dan alleen naar binnen, deur gaat op slot, goed Engels sprekende medewerker achter beveiligd loket hielp mij. Hij accepteerde mijn paspoort via de foto op de iPad ?
En hield vervolgens de eurobiljetten onder een blauwe lamp. ( controle op echtheid)
2 biljetten kon hij niet aannemen want die waren van de nationale bank????
Ik heb al mijn geld tegelijk afgehaald bij de ING dus dat zei ik hem ook.
Ja dat kan zei hij, ze zijn ook wel echt maar deze twee zijn van de nationale bank.
Ik zag geen verschil, maar dat kon je volgens hem niet met het blote oog zien alleen onder de lamp.
Ik schoot gewoon in de lach en hij lachte mee.
Gekkenhuis hiero !
Toen wou hij nog wel even weten wat de iPad in Olanda kostte.
Ik heb hem gezegd dat dat via de nationale bank is betaald en hem dus niet mocht vertellen!
Stelletje mafkezen .
Eenmaal terug in de casa gingen we ons klaarmaken voor salsales part two. Helaas voelde Anna zich niet helemaal lekker dus ging ik maar alleen. Aangekomen bij de danszaal van Milady (ja, zo heet
ze) werd mij verzekerd dat vanavond de Chico er echt bij zou zijn. Heus waar hij komt later. We zijn gelijk aan de slag gegaan en ik was het gelukkig niet vergeten :)) Ik draaide en zwierde en
salsa'de me weer in het zweet. Nog ingewikkeldere bewegingen en circulairs kwamen voorbij. Al met met al bracht ik het er niet slecht vanaf en was Milady tevreden. Na de nodige besos namen ik
euforisch afscheid, haar naam een adres opgeschreven en heeft ze me op de valreep nog een pakketje sigaren verkocht... Chico heb ik echter niet meer gezien.
Zondag ochtend op tijd eruit en na een koffie in de casa op weg naar de viazul. Reis was gelukkig kort en we zouden opgehaald worden door de eigenaar van de casa in Cienfuegos. Deze had Patricia
voor ons geregeld en we werden verzekerd dat bij aankomst hij er zou staan met een bordje waar Anna op stond....maar natuurlijk had ze niet gerekend op "ons ding"...man met bordje kwijt. Weer wat
dommige blikken en toen besloten we maar mee te gaan met een taxi chauffeur die natuurlijk ook een casa wist (van z'n broer) Wij zijn niet bang voor een beetje avontuur :). Uiteindelijk een prima
casa (casa Mayor) met aardige mensen die ons graag van alles uitlegde over de omgeving. Gelijk met de taxichauffeur een afspraak gemaakt om ons morgenvroeg op te halen om naar Playa rancho Luna te
gaan.
Vanmiddag gelijk op verkenning in Cienfeugos , mooi rustig stadje weer heel anders dan alle andere tot nu toe. Luxueuzer zou ik het noemen; daarom hier maar nieuwe sandaaltjes gekocht omdat de gene
die ik mee genomen had letterlijk kapot gedanst heb in Trinidad :-)
En vanavond moeten we toch weer aan de salsa vermoed ik want Missy is nu verslaafd....
Richting centrum loop je via de Malecón , op de terug weg waren wij aan een verfrissing toe wat eigenlijk kwam door de nadorst van in het centrum en dus gingen wij naar een soort park met klein
barretje wat bestellen, Missy wou graag wat tapas achtigs erbij en bestelde dus pan à mayonaise .( denk dat ze stiekem Tascha mistte ) we kregen een mini wit broodje met een druppel mayonaise.
Hilarisch ! Mega de slappe lach gehad.
Vanavond gaan we ergens proberen iets meer te eten te krijgen en daarna naar een tuinfeest.
We gingen eten bij Casa Prado een druk bezocht restaurant , iemand had voor ons gebeld en tegen ons gezegd een uur of zeven. Wij kwamen om kwart over zeven aan de deur waar we op ons kop kregen
door de portier verkleed als kok want we waren veels te laat!!!!! Tafel was al vergeven. Er stonden aldoor mensen voor de deur waardoor wij toch wel graag daar wouden eten. Nou okay we konden dan
om acht uur terug komen maar moesten dan wel Echt op tijd komen. Wij liepen wat door om een aperitiefje te drinken en zetten de wekker ....
Snel terug lopend brak Missy bijna haar been maar liep gelukkig goed af en Pffff we waren op tijd. Moesten zelfs wachten ! Moet niet gekker worden zou je denken maar de echt goede restaurants zijn
hier niet zo dik bezaaid dus vandaar dat wij dit allemaal accepteerden.
En terecht; heerlijk gegeten en flesje wijn erbij wat hier ook bijna nergens kan.
Daarna naar het tuinfeest waar Salsa gedanst werd bij een bekende band waar ik de naam natuurlijk niet meer van weet.
Erg grappig de heren zelfs eentje van 70 komen je keurig halen doen een dansje met je en brengen je netjes terug.
Toen dat afgelopen was werden we mee genomen naar Terry's een soort open podium waar zangers en zangeressen konden optreden. Ook weer erg leuk en er zaten ook echt goede tussen van opera tot rock.
( Slichersessie)
We hebben de avond geëindigd in een soort disco achtig iets. Al met al een leuke avond in een heel beschaafd stadje.
Vanochtend was het dan zover. Eindelijk kan hij dan mijn Bucket list.
Zwemmen met dolfijnen. Check ??
En het was enorm geweldig indrukwekkend heerlijk en super vet gaaf.
Eerst een show van een uur denk ik waar het publiek aldoor mee mocht doen, aangezien het hele publiek uit ik schat 10 personen bestond kwam zowat iedereen aan de beurt.
Missy mocht de hoepel voordoen ????
Daarna een uur lang spelen met de dolfijnen wij waren met 4 personen met 1 dolfijn. Kusjes geven, over haar buik aaien, salsa dansen met de dolfijn. Het was zo leuk.
Aan het eind moest je op je buik gaan liggen in het water en je benen rechthouden en dan deden alle twee de dolfijnen je onder je voeten aan duwen met hun snuitje en vervolgens duwden ze je omhoog
zodat je op hun neus stond.
Werkelijk Te Gaaf.
Ze maken overal foto's van die we gekocht hebben op een cd een blijvende herinnering.
Onze chauffeur heeft ook een heleboel foto's gemaakt dus bewijsmateriaal genoeg.
De middag hebben we doorgebracht op weer een prachtig strand het was een dag met een sterretje of 10 mag je wel zeggen.
Ons reisplan hebben we een beetje aangepast again, na veel overleg met bijna heel Cuba toch maar besloten om niet naar Santa Clara te gaan , ik wou daar heen omdat daar het monument van Che
Guervara is. Maar het is 3 uur met de bus en het schijnt dat je na 20 minuten echt wel klaar bent bij het monument, we zouden dan met de bus weer 3 uur door moeten rijden om Varadero te bekijken
het toeristische gedeelte van Cuba vooral om de witte stranden te zien.
Blijkbaar zijn daar weinig casa's en is het verder niet echt leuk. Doordat het veel al in hotels zijn weinig voor ons als backpackers.
Dus besluiten we een dagje langer in Cienfeugos te blijven een kalmAn dag te nemen en dan rechtstreeks naar Vinales
En opnieuw de slappe lach om het eten . We bestelden een salade met kip en parischenne ducess met mayo!
We verwachten natuurlijk van die gefrituurde aardappel rotsjes .
De salade leek op een soort huzarensalade met kip voor 8 personen en daarna kregen we een bord aardappelpuree met een dun zacht laagje korst erop. ( ze keken al zo raar toen we de mayo erbij
bestelden)
Werkelijk weer de tranen over de wangen gelachen.
Dinsdag Verjaardag van Nelson ???? zoon van Missy voor wie dat niet weten.
Natuurlijk wou Missy graag Skypen en we wouden ook dit stukje plaatsen maar helaas Cienfeugos heeft geen WiFi dus dit kon niet.
Gelukkig wel kunnen bellen zodat zij toch persoonlijk kon feliciteren.
Ook een felicitatie voor Patricia en Leon! Hun zoon Morris is vandaag geboren!
Verder bustickets geregeld en geld wezen wisselen ( mijn euro's mochten ook weer meedoen) Dit klinkt natuurlijk gemakkelijk maar dat is in Cuba net even anders.
Voor alles moet je gewoon geduld hebben, veeeel geduld. Overal staan rijen en alles duurt lang heeeel lang. Maar wij zijn al helemaal gewend aan dit ritme dus voor deze twee activiteiten trek je
dan de ochtend uit.
Want deze cadeca ( wisselkantoor) accepteerden niet een kopie van je paspoort wat betekend dat je terug naar je casa moet. En een busticket reserveren duurt zo wie zo minstens een uur.
Verder lopen wij bijna alles dus je bent ff bezig.
De middag hebben we doorgebracht aan een zwembad bij een hotel aan zee. Heerlijk.
Vandaag dus busdagje. Van Cienfeugos naar Havanna daar snel ticket kopen want er zat maar tien minuten tussen ( typisch hè nu kon het opeens wel snel )
En toen de bus naar Vinales.
De eerste nacht hadden we nog geen casa maar een van de bus chauffeurs had natuurlijk een familielid die een casa had dus nu zitten we op schommelstoelen voor de casa van Gissele & Randy.
Dit dorp ziet er een beetje uit als een soort centerpark. Eerste indruk want we hebben alleen nog maar gedoucht en eten vanavond in de casa.
Daarna gaan we op verkenning dus meer info volgt nog.
Vandaag donderdag alom 9 uurnaar casa Reinier gegaan deze is erg leuk, Sabien had deze voor ons gereserveerd, maar de aanwijzing waar die was was nogal
summier . Straat voor tankstation. Aangezien wij gisteravond al wat rondgelopen hadden en in die straat geen casa gevonden hadden toch nog ff sms gestuurd. Antwoord was: de grote poort er staat
geen naam op maar de eigenaar werkt ook het tankstation . O dan..... Deuk
Vanochtend dus hier naar toe, tassen neer gezet en gelijk paardenrit door de bergen geregeld.
Missy en ik waren allebei een beetje huiverig voor paarden maar vonden toch dat we het moesten doen.
Aangekomen bij cowboy Andre werden Chocolade en Caramel aan ons voorgesteld.
Missy mocht op Chocomel klimmen en ik op Caramel . Gelijk helemaal leuk, echt niet eng en voelde ons direct twee amazones .
Een klein mank hondje genaamd Olivier liep de hele weg voor ons uit. Caramel was haantje de voorste en wou aldoor voorop lopen, als Chocomel een keer voorop liep ging de mijne aldoor proberen in te
halen, wat lastig ging op de smalle paadjes.
We reden door een prachtige vallei , hebben onderweg een grot, meertje , koffieplantage en een tabaksplantage bezocht. Erg leuk en interessant . Persoonlijk vond ik het paardrijden echt het leukst,
bergjes op, door water, bergjes af. De paarden liepen rustig heel soms klein drafje.
Ook leuk waren alle cowboys die we tegen kwamen, allen dragen rubber laarzen met sporen ....
Heb er zelfs 1 gezien met witte rubber laarzen met sporen.
De tocht duurde 4 uur ongeveer dus we voelen onze zitbotjes.
Als er een stilte viel, dus als Andre even niet tegen Missy praatte dan ging hij zingen: La Bamba.
Ik kreeg het schoolreisjes gevoel en wou al een kanon beginnen.
De natuur is hier prachtig, en ook leuk zijn alle beesten die we tegen kwamen. Stieren, biggen, gieren, kippen en natuurlijk honden want die kom je in heel Cuba tegen. Kleine hondjes die overal los
rond lopen.
Terug in de casa was onze kamer schoon dus konden we lekker douchen en ff relaxen.
Straks hapje eten en zo......
Morgen laatste stranddagje voor Missy net ff taxi geregeld voor een prikkie, worden we steeds beter in .
Terug komend op hapje eten en zo kwamen we uit bij een show met band , danseressen en zanger die elkaar afwisselden. Vooral voor de groepen toeristen die je hier in Vinales erg veel tegen komt. (
lees: busladingen vol met mensen op leeftijd die allemaal sokken in sandalen dragen, afritsbroeken en wandelen met van die stokken. Beeld bij?)
Gelukkig waren er ook best veel locals wat het toch gezellig maakte en er enorm salsa gedanst werd.
Persoonlijk heb ik er nog een beetje moeite mee, die controle overgeven aan een leidende danser hè .... Niet helemaal mijn ding.Waar bij komt dat Cubaanse mannen erg sexueel ingesteld zijn en een
glimlach met pink voor hen genoeg is om een volledige liefdesverklaring af te leggen die ik dan wel niet versta maar toch.
Missy genoot zij zwierde over de dansvloer alsof ze nooit anders gedaan heeft.
Verder heeft ze op een of andere manier haar eigen gay scène in elke stad wat zo wie zo erg lachen is.
Ik kwam in gesprek met een danser en probeerde hem uit te leggen dat ik duizelig werd bij het draaien tijdens de salsa. Hij was salsa leraar en nodigde ons uit voorvrijdagavondeen lesje te komen nemen.
Nou zijn alle Cubaanse mannen dansleraren mocht je dit nog niet weten.....tenminste dat beweren ze maar deze overtuigende me en ik sprak voorvrijdagavondaf
wetende dat ik Missy daar weer enorm happy mee maakte.
Maar vanochtend eerst met 2 anderen met de taxi naar Cayo Yutias. Een populair strand 60 km verder.
De taxi was weer zo'n naar benzine ruikende koektrommel en de chauffeur was in zijn vorige leven een lama :-) maar alla. Onze mede passagiers waren 2 homo's uit Tsjechische republiek , de ene was
al voor de vijfde x in Cuba en hij vertelde onderweg dat dit jaar Vinales een grote verandering was ondergaan, veel meer huizen vooral veel Casa particulier en veel meer restaurants opeens. Hij
mistte nu al het oude Cuba.
Toen ik zei dat het toerisme toch wel goed was voor de Cubanen liet hij duidelijk merken dat dat niet helemaal waar was omdat als het zo door ging Amerikaanse taferelen zouden ontstaan en dat is
voor niemand goed zei hij.
Lijkt onvoorstelbaar idd dat hier in dit land lichtgevende reclame borden en zelf Mac Donald zou zijn. Het was een mooi strand en er was weer een lach moment in het restaurant . Je krijgt hier geen
lunch zoals wij hem kennen maar een avondmaaltijd. Aangezien ik dat echt niet wil vroeg ik om de vis cocktail die ook op de kaart stond; brood erbij gebedeld en ik vond dat ik dat weer slim gedaan
had.
Ik kreeg een schoteltje met 8 kleine stukjes vis en een theelepel mayo. ( o en wat stukje brood dat dan weer wel) blijft leuk dat eten bestellen.
Terug gekomen snel snel ff naar de casa en door naar de Salsa les. Wat erg leuk was . Weer heel anders dan in Trinidad ( gelukkig wel dezelfde basis stappen)
We zijn weer enthousiast . Nu net gegeten in de casa , het scheelt per casa maar deze was weer heerlijk.
Missy doet ff een powernap want we moeten vanavond weer aan de salsa natuurlijk.
( ik denk dat ik mijn voet in verband doe dan hoef ik niet )
Morgen ochtendmet taxi en twee andere taxi naar Havanna geregeld, van deur tot deur dus das makkelijk. Laatste dagen voor Missy aangebroken. Cuba en ik
zullen haar missen , ze past hier gewoon.
Zitten nu op een parkeerplaats in Havanna te wachten op andere taxi voor medepassagiers. Na een rit tijdens vreselijke regen , aquaplaning en een rokende auto.
Na een hoop gedoe ( van deur tot deur was toch niet helemaal waar) ons af laten zetten in de wijk Vedado. Dit is een luxe wijk in Havanna mede omdat we niet te ver van hotel Nacional wouden zitten
omdat we vanavond daar gaan dineren en naar een show die Musica Traditionale Cubana heet. Met als speciale gasten leden van de Buena Vista Social Club.
Hier moesten we dus een casa gaan vinden, het goot van de regen en we waren best beetje gek geworden in de taxi door de Duitse medepassagiers die ongelooflijk moeilijk deden over alles en nog wat.
Dus eerst koffie waar Missy Remo smste. Die gelijk drie B&B adressen via internet vond en doorgaf. ( Thank You) na wat heen en weer gebel met de casa's een gevonden en ons door een taxi heen
laten brengen.
Nou...!! We zijn opeens prinsesjes op gympen met rugzakken. De eigenaresse heeft ons het hele huis laten zien met binnen tuinen en overal aparte kamers voor. We hebben een kamer in koloniale stijl
met kleedjes en tafeltjes, een badkamer met bad en bidet.
Missy heeft een kroontje opgezet en maakt nu pirouettes en heeft van de hele woning foto's gemaakt.
Met andere woorden Missy haar laatste nacht doen we in stijl ????????
We hopen in Hotel National ook eindelijk weer internet te hebben zodat we dit ook kunnen plaatsen want het word wel een heel lang verhaal nu.
Ga de IPad nu aan Missy geven zodat zij kan Jubelen .
Ola! Ik heb hier vrij weinig aan toe te voegen. An heeft het allemaal zeer treffend beschreven en ik schiet weer in de lach als ik het allemaal na lees.
Maar ik zal mijn 15 cents maar erbij doen als aanvulling vanuit mijn perspectief ????
Ik vond het niet erg dat we nog een nachtje in Cienfuegos zijn gebleven, want idd had ik daar mijn eerste gay best friend ontmoet. Hij heette Ray en we kwamen in gesprek toen we ons gelijktijdig
omdraaide om een belachelijk knappe vent na te kijken...dat schept direct een band, dat snap je. Vreselijk met hem gelachen en zo ook heerlijk op de dansvloer me kunnen laten gaan.
Het paardrijden door de vallei van Vinales was werkelijk prachtig!! Erg mooie omgeving en het was heerlijk relaxed om dat vanaf de rug van een paard mee te maken. Onze paarden waren heel lief en
meegaand en paste precies bij ons....de mijne was relaxt en ontspannen en die van An...dat had An al beschreven ????
Savonds heerlijk gedanst....had niet gedacht dat ik zo gegrepen zou zijn door het salsa virus! Denk dat ik in Roermond toch maar les ga nemen. Dus tips zijn welkom!
De dag erna bij Cayo Yutias....Anna..hier had je ook gepaste stilte moeten doen hoor....good golly Miss Molly! Wat een prachtig strand....echt een plaatje!! Ik ben een stuk gaan lopen en voorbij
een, hoe heet het als het bosje tot aan het water waarbij bomen half in zee staan? In ieder geval dáár voorbij was het plekje voor de locals. Allemaal auto's tussen de bomen, bbqs en vissende
mannen. Eèntje had een grote ring met allemaal net gevangen vissen, in allerlei prachtige kleuren. Het kan zijn dat hij me uitnodigde voor een bbq maar ik weet het niet zeker...No comprende señor..
Vinales had zeker bepaalde charme maar het was idd een echte tourist trap aan het worden. Gelukkig maakt de natuur veel goed, en de salsa smaakt overal heerlijk ????
En nu in Havana...alweer mijn laatste avond in Cuba!!
Het lijkt alsof ik heel lang ben weggeweest en toch is het voorbij gevlogen. Ik heb zoveel gezien, gedaan en meegemaakt dat mijn hoofd er af en toe van tolt. Van door Havana zwerven met Bien en
naar een baseballwedstrijd gaan tot zwemmen met dolfijnen en dansend tot de zon opkomt. Het was een wervelende indrukwekkende reis. Ik zal het missen en ga als ik terug kom veel denken aan Anna en
Bien die nog ergens op een strand cocktails drinken (ik wil ook! :))
Maar het is ook lekker om naar huis te gaan en mijn gezinnetje weer te knuffelen. En natuurlijk m'n vrienden en vriendinnen!
Maar ho ho...rustig aan, nog èen nacht genieten van het nachtleven in Havana, slapen in mijn prinsessenkamer en morgen gezellig lunchen met Bien en An!
Hasta luego!!
Me gusto Cuba!
In Hotel Natonal lag de WiFi eruit, dus vandaag gaan we het in Parque Central Hotel proberen.
Kan ik nog wel even vertellen dat de show erg leuk was. Luxe toeristenshow met kei goede muziek dans en eten.
Geëindigd met Yke en Eva die ook in Havanna zijn omdat ze ook vandaag terug vliegen,
In een dragshow wat wel passend was gezien Missy haar nieuwe vriendengroep. ????
Eerste bustripje zit erop! Rugzak bij Miquel en Damaris gezet en nu lunchen bij Hotel Casa Grande in Santiago de Cuba.
Om zes weer richting busstation om dan 10 uur te reizen naar Trinidad.
Leven van een backpacker gaat niet over rozen......
Op zich is het prima reizen met de bus in Cuba, ja het is te koud in de bus maar verder okay. Je moet alleen nooit maar dan ook nooit op de busstations naar de wc gaan. Dat is spelen met je leven
je hebt gewoon geluk als je zonder vreselijk enge ziektes er weer af komt.
Zo enorm smerig heb ik het nog zelden gezien en ik heb echt al heel veel wc's gezien-
Alla tis maar dat je het ff weet.
Morgenochtendword ik opgepikt om naar de casa particulier te gaan waar ik me dan ff kan opfrissen en rond de middag klaar kan zitten met de Mochito voor
Missy.
Zo leuk om dan een terrasje te pikken in Trinidad ipv op het stationsplein in Roermond.
Kreeg sms van Emiel dat door een ongeluk op de A73 er zoutzuur gassen over Roermond waaien waardoor iedereen weer binnen moest blijven... ( asbest, zoutzuur )
Trust me, nergens voor nodig hier in Santiago de Cuba hangt gewoon continu een smog laag uit de auto's komen zwarte uitlaatgassen en neem je een taxi adem je benzinelucht in.
En Niemand heeft een mondkapje op hoor.
Trinidad is een gezellig stadje , toeristisch en mooi.
In de middag Missy bij de bus opgehaald. Helemaal leuk natuurlijk. FF naar de casa bij Oscar en Patricia en toen welkoms Mochito met kleine lunch en live Music.
Grappig detail; ik ben zo blij dat Missy er is dat ik gelijk stopte met denken en zonder beurs mee was gegaan.......Missy moet gewoon vanaf nu aan alles denken ????
Wat rondlopend en kijkend over de met
Beetje rondlopend over de kinderkoppen, waar hier alle straten mee belegd zijn op weg naar Plaza Mayor Hoorde we leuke muziek , bleek uit de Bodeguita del Medio te komen, copie van de bar in
Havanna.
Volle bakom 16:00, daar ging onze historische wandeling. We ontmoeten daar Eva en Imke uit Amsterdam , waar we vandaag mee naar Playa Ancon gaan .
Na twee uur dansend en drinkend rolden we deze Bodeguita. uit met het voornemen salsales te nemen.
Trinidad is eigenlijk een spookstad, aldoor verdwijnt er iets op een onnavolgbare wijze. De kerk, ons richtpunt zijn we aldoor kwijt, Playa Mayor Het plein van Trinidad waar iedere avond live
muziek is verdwijnt als je twee andere straatjes neemt, Heel gek allemaal.
Uiteindelijk zijn we met ons twee naar Playa Ancon gegaan omdat Imke ziek was.
Nadat we Kris kras door Trinidad gelopen hadden en bij drie infotours en reisbureautjes geïnformeerd hadden naar de beste Tour naar Salida hacia Topes de Collantes besloten we om met een taxi zelf
naar de berg en waterval te gaan. Afspraken voor de volgende dag gemaakt en vervolgens naar het strand.....
.........( dit is bewuste stilte......) Zo mooi, wit strand, palmbomen.... Do I say more?
Dezelfde avond daad bij woord gevoegd , van een professionele salsa danseres salsa les genomen.
Zij kwam ons in de Casa ophalen en nam ons. Mee naar de dansschool; wat een ruimte van 5 bij 5 bleek te zijn met twee ventilatoren en een tv-netten videobanden.
Maar na de eerste basisstappen waren wij dit alles al vergeten en in volle concentratie kregen we een uur les. Super leuk was het, de chica was enorm fanatiek en leerde ons houding ademhaling en
riep aldoor circulair circulair . Ook was gras een van haar favorieten uitspraken
Zoals je begrijpt sprak zij alleen Spaans.
Nadat het zweet ons tussen de bilspleet stond zei ze Manana en wees naar de klok .
Na ons maar weer omgekleed te hebben hapje gaan eten in restaurant op Playa Manor ( was er opeens weer) en daarna op dat zelfde plein met Eva wat gedronken. Helaas werden we niet ten dans gevraagd
( tenminste niet door iemand met wie je dat zou willen) wat vooral Missy heul erg vond.
Missy word door veel mensen als Cubaanse gezien en aangesproken erg grappig.
Het is zo wie zo heerlijk dat ze er is we zijn echt samen aan het genieten.
( nette samenvatting ????)
Vanochtendom 8 uurwerden we opgehaald door de taxi die ons bracht naar de Topes de Collantes. Door een prachtig gebergte met weer schitterende uitzichten
kwamen we bij de ingang van het nationale park! Een bord met de naam en pijl erop en dat was het.
Okay wij begonnen maar te lopen , ietwat onzeker of we nou wel echt op de goede plaats waren afgezet , maar na van loop van tijd kwamen we bij een houten huisje waar een koffieboertje woonde en die
ons verder de weg wees nadat hij ons een kopje koffie van eigen plantage ( 10 boompjes) aanbood.
Via een vrij stijl pad naar beneden, soms waren er een soort van treden gemaakt maar merendeel moest je je weg vinden via keien en rotsen. Missy kreeg enorm het Jane gevoel maar Tarzan hebben we
niet gezien; sterker; we hebben niemand gezien.
Na een daling van ruim een uur onder het geluid van de waterval bereikten we het bergmeertje waar de prachtige waterval in uit kwam.
Indrukwekkend mooi. Natuurlijk zijn we er naar tor gezwommen en hebben een douche eronder genomen. Het water was koud en glashelder.
Na een rustpauze met 1 banaan en 1 pastel ( soort klein gevuld bladerdeegkoekje) aan de terug weg begonnen. Zwaar maar goed te doen kwamen we heelhuids weer boven waar de taxi chauffeur een dutje
deed, deze wachten tot je terug bent omdat het heen en weer rijden natuurlijk teveel kost en zo'n rit onbetaalbaar worden.
Gestopt bij een restaurant waar ze alleen complete maaltijden hadden maar na enig overleg kregen wij 10 scampi's wat fruit en tomaten. Hiervoor betaalden we veel meer dan normaal zou zijn maar we
hadden het verdiend.
Bustickets voormorgenochtendkwart voor 8 gereserveerd om naar Cienfeugos te gaan .
Zo meteen dus eerst ff ergens proberen dit te gaan posten, dan nog een salsalesje en dan de laatste avond in Trinidad alweer.
Muchos Besos Anna & Missy.
O ik geef de IPad nu ff aan Missy kan zelf ook praten hè .
Jaaaaa het is heerlijk om hier bij An te zijn. Ik moet zeggen dat ik Cuba een geweldig land vind en ik kan niet anders zeggen dat ik enorm geniet!! Van Habana (zo zeggen wij dat hè) met Bien
ontdekken tot de lange busritten en nu weer Trinidad. Een prachtig dorpje met veel kleur en overal muziek.
Tja en dat dingen kwijt raken is een beetje "ons ding" geworden... Had An het eerst vooral met sleutels, sigaretten of beurs nu raken we volledige delen van het dorp kwijt. Om mekaar vervolgens
ietwat dommig aan te kijken en te vragen "weet jij het nog"?
Maar na 3 dagen krijgen we (An dan, ik hou dat dommige nog even aan) Trinidad een beetje door en vinden ons weg wel.
Die eerste dag was erg leuk. Tja geef me een bar, drank en muziek en ik ben al gauw tevreden. Maar dit was heel erg leuk, ze bestonden die dag èen jaar dus het was groot feest. De een na de ander
ging optreden en er werd volop gedanst. Leuke meiden Ike en Eva en zo gestoord als eeehhh tja wij, eigenlijk.
Het strand..............
Ook hier gepaste stilte. Voor mij de eerste keer op een tropisch strand. Ik twijfelde of ik cool en blasè naar m'n ligbed zou flaneren of rondrennen onderwijl schreeuwend "OMG wat is het hier
mooi"!! Heb toch maar gekozen voor het eerste...maar ik zou mezelf niet zijn als ik het tweede niet een beetje zou doen.
Om vervolgens neer te storten op m'n bedje met een Mochito in de hand...had ik al gezegd dat we onder een palmboom lagen? Nee? We lagen gewoon op het strand onder een PALMBOOM!!!
Savonds flink zweten bij de salsa workshop. Ons docent was echt super! Ze begon met wat basis pasjes om te zien wat je kon, of je ontspannen was en of je je kon laten leiden....geen probleem voor
An (gniffel)
Aan het einde van de les waren die eenvoudige pasjes veranderd in een echte salsa dans met verschillende draaien en bewegingen. Wij (ik vooral) voelde me heel bedreven en wou het liefst dansend
door de straten gaan.
Helaas mijn kunsten nog niet kunnen showen en ben nu weer bang dat ik alles vergeten ben. Maar gelukkig hebben we vanavond nog een les...ik denk voor gevorderden..
Zaterdag een echte hike door de bergen naar Vegas grande. Het was werkelijk prachtig!
Lees van An nog maar een keer, ik moet stoppen. Ze verveelt zich.....
Grapje we gaan even op zoek naar internet en wellicht een drankje :))
Na een 5 urige taxi rit in een naar benzine ruikende auto in Baragoa aangekomen.
De rit was lang maar heel mooi. Damaris de gastvrouw van de casa reed mee tot Guantánamo waar haar schoonvader woont. Daar koffie gedronken en een beetje gekletst :-) en toen weer verder. Het
grappige en tegelijk trieste is wel dat op best toeristisch uitziende stop plaatsen met prachtige uitzichten alleen maar bier sigaretten en rum te koop is. Soms water. Er staan borden dat er ook
eten is maar als je bv sandwich ham zou bestellen heb je geluk als je ham krijgt meestal hebben ze niks. Wel altijd rum, overal!
O en op een van de stop plaatsen waren ze een heel varken aan het snijden, buiten in de zon, smakelijk !
Tony dronk bij de eerste stop 2 bier en gaf mij ook een blikje, het was10:00 uur! Bij een volgende stop bedankte ik vriendelijk maar hij dronk er weer twee.
Daarna moesten we nog ff de berg over. Twee uur pas rijden met 100 km per uur bij iedere bocht hard claxonnerend.
Hij bracht mij naar casa Lidia een prachtige casa gerund door Lidia en Christiaan die in Stuttgart zijn bedrijf heeft verkocht en sinds november 2014 deze casa particulier heeft.
Net een rondje door het dorp gemaakt. Een schattig dorpje achter de bergen met een klein pleintje met restaurantjes. En internet gevonden dus mijn Santiago de Cuba kunnen plaatsen. In deze casa
kwamen na mij 6 Serviërs binnen met wie ik morgen een taxi ga delen naar een bijzonder strand.
Het bleken er 10 te zijn, 4 andere zaten in een andere casa, leuke avond gehad met rum en sigaren.
Vandaag info opgevraagd over excursies in de buurt, het toerisme staat hier nog in kinderschoenen dus niet zo heel veel kunnen vinden. Christiaan zei dat als ik 3 andere reizigers kon vinden hij
een taxi met chauffeur / gids kon regelen en dat voor een derde van de prijs.
Maar vandaag stond eerst playa Manguana op de planning.
We vertrokken met een jeep en een oldtimer richting beach. Onderweg de mooiste omgeving tot nu toe gezien met hutjes met rieten daken, tussen de palmbomen.
We staken de Toa river over een grote rivier wat oa een excursie is. Glashelder water wat je kan drinken.
Kwamen langs een school en een van de girls die zelf lerares Engels is in Servië leerde mij de kleuren van de uniformen die de kinderen dragen, de gelige broeken en mini rokjes zijn voor de
kinderen die bv in de bouw gaan werken, de blauwe gaan naar de universiteit. De rode rokjes en broekjes zijn nog basisschool leerlingen.
Vanochtend voordat we gingen had ik al een wandeling gemaakt en kinderen tussen de 10 en 12 marcheren zien oefenen met een leraar. Heel bizar .
Rijdend en lopend door deze regio denk ik veel aan Silvia, next time Moet je echt naar Baragoa. Hier heb je nl de cacao plantages en het ruikt enorm naar chocolade overal. Op het strand kon je ook
een bal chocolade kopen nog zacht ! Maar dit terzijde :-)
Playa Manguana is eigenlijk gewoon een strand aan de zee, niet met witzand maar wel met een prachtig uitzicht.
Heerlijke dag aan zee gehad , de verkopers op het strand verkopen cocosnoten, chocolade en 1 gehandicapte man probeerde pagina's van een boek van Che Guervara te verkopen .
Op de terugweg weer onder de indruk van de prachtige natuur en watje ook op valt zijn de vele Cubanen hier die zich per fiets verplaatsen.
Vanavond rondje door centrum gemaakt en toeristen gezocht voor morgen een trip te maken. Maar ik kwam alleen een groepje Engelse bejaarden tegen en zelfs voor weinig geld heb ik daar geen zin in.
Dus vrees ik dat ik via de normale weg een trip ga maken, in verhouding dus veels te duur maar wil toch wel graag nog meer van de omgeving zien. ( neem ik die boottocht wat 300m schijnt te zijn er
maar op de koop toe bij ????)
Gegeten in een tentje waar ze pizza's verkochten bleek een zaak voor de locals te zijn want op de menukaart stonden alleen maar nationale prijzen. De Cubanen hebben een andere geldsoort dan dat de
toeristen gebruiken. Dus dat was best apart, ook met betalen want ik wou wel cucs terug. Moesten ze ergens heen om die te gaan wisselen.
Lydia heeft mij opgenomen in het huis, ik eet in de keuken en zij vertelt mij de geheimpjes van het huis. Er zaten twee mannen in een van de kamers, de vorige nacht had een van hen een Cubaanse
vrouw mee genomen, vannacht kwam ze om de paar uur kijken of ze al terug uit de stad waren, zij wonen nl zelf in een huis hiernaast. Buiten het feit dat ze het niet wil hebben mag dit ook echt niet
van de staat.
De houder van een casa staat een bedrag af aan de staat per loge en dat word gecontroleerd. Je kunt eigenlijk niet gewoon logeren als Niet Cubaan in Cuba.
Ze fluisterde dan aldoor tegen mij of er al iemand was.... ( deuk)
Het ontbijt wat in de casa's word gegeven is prima, hier is het extreem veel. Ik wil dat niet dus krijg gewoon wat brood met ei en fruit. De koffie mag ik zelf pakken.
Vanochtend ging de groep uit Servië weg, ik nam de left overs. Ze vind dit heel grappig.
Het ontbijt is in deze casa eigenlijk niet bij de prijs inbegrepen maar bij mij wel . ( denk dat ik nu xtra korting krijg ????
Vandaag Tour naar Yumuri river gedaan.
Samen met 6 Nederlandse en 3 Duitse toeristen. Geen Nederlander gezien sinds Sabien en nu opeens 6! 3 leuke net afgestudeerde studentes uit Utrecht een koppel en een vrouw van rond de dertig uit
Venray. Was gezellig dus.
We begonnen bij een cacao plantage waar het hele proces werd uitgelegd, reuze interessant en nooit geweten dat een cacaoboerin in zo'n mini huisje daar de cacao maakt voordat het naar de fabriek
gaat voor verdere bewerking.
Vervolgens via de Germanypas door naar de Yumuri river.
De omgeving was weer heel de weg schitterend. De Yumuri rivier hoort een triest verhaal bij, nadat Amerika in Cuba binnen was gevallen waren vele boeren wanhopig en pleegden in deze rivier
zelfmoord zijsprongen van een hoge berg in de ondiepe rivier.
De gide heeft eigenlijk over iedere meter van de trip wel wat verteld maar beetje teveel info voor nu.
Wat oa bijzonder was dat we de kleinste kolibrie in een nest hebben kunnen zien de Esmeralda Hummingbird gekleurde slakken heb gezien, gezwommen in de Yumuri rivier, En dat ik vandaag de kleinste
vis ter wereld heb gegeten de teti vis
. Leek beetje op wormpjes maar erg lekker.
Geëindigd op terras met Mochito's .. ( Limburgse chick krijgt de schuld :-)
Ik moet nu stoppen om dit vanavond nog te posten wantmorgen ochtendmoet ikom 8:15de bus hebben naar Santiago de
Cuba ( 5 uur) en danom 19:20de nachtbus naar Trinidad.....
Daar kom ikom 7:30aan om me klaar te maken voor Missy dieom 13:00in Trinidad komt....
