Camping-live

Vroeg in de morgen zit ik voor onze camper ik zie de zon op komen, hoor het fladderen van de eenden en bedenk dat kamperen echt wel in mijn bloed zit. Deed dit als kind al met mijn ouders en later met mijn eigen kids. Heb al veel vormen van vakantie vieren uit geprobeerd en vind ook veel leuk alles heeft zo zijn voor en nadelen: Appartement huren, groot huis met vrienden, hotelletje pakken, airbnb, natuurlijk mijn backpack reizen in hostels. Allen leuk eigenlijk. Alleen All inclusive is echt niet voor mij weg gelegd. Hebben we ooit een keer geprobeerd met de kinderen in Turkije, maar werd en van mijn duurste vakanties omdat na twee dagen aan zo'n buffet gestaan te hebben, en te zien hoe asociaal mensen kunnen zijn als ze weten dat alles onbeperkt is, en wij dat niet meer konden aanzien dus toch iedere dag lokale tentjes zochten en uit eten gingen. En niet goed voor mijn humeur ik kon echt niet tegen het hapjes moment aan het zwembad rond vier uur. Als er van die kinderen zijn die hun hele bord vol opscheppen en er voor die van mij niks overbleef omdat die wel netjes opgevoed zijn en maar twee snacks per keer pakten. Gevolg was zo'n snot kind met vol bord snacks over mijn gestrekt been struikelde waardoor deze op de gladde zwembadvloer uit gleed. Geen succes dus.

Maar kamperen is wel weer heerlijk, jaren niet gedaan omdat ik nadat de kinderen niet meer mee gingen ik dacht dat het niet meer hoefde en om eerlijk te zijn mis ik ze zo nu en dan hier ook, verwacht ik dat ze aan komen rennen om even aan te schuiven en weer weg te hollen naar hun eigen avonturen terwijl ik weer verder verdrink in mijn boek. Het boek is er maar de kinderen zijn ondertussen volwassen mensen geworden.

Wij zitten natuurlijk in het naseizoen en de camping is niet vol, zeg maar leeg en misschien zou ik het in midden juli verschrikkelijk vinden maar nu is het heerlijk, s'morgens relax kopje koffie in de zon wat later even bocadillos frescos bij het bakkertje halen, beetje rommelen in de camper en dan naar het strand lopen om daar uren te gaan liggen lezen en zo nu en dan een duik te nemen.

Om mijzelf kennende, na twee dagen te willen waterskien of toch maar een lesje skysurfing te gaan nemen want die rust heb ik nooit lang in mijn lijf.

Realiseer me dat kamperen in een camper een luxe manier is, ik niet naar de washok hoef als ik dat niet wil en niet meer op een luchtbedje in een koepel tentje hoef te kruipen daarbij de vrijheid dat als ik iets beu ben( wat meestal snel is) instap en naar het volgende mooie plekje rij maar op die manier vind ik kamperen dus weer hip.

Laatse dagen zijn aangebroken.

Emiel werkt elke dag een paar uur voordat we naar het strand gaan, ik lees veel.

Dit is de eerste keer dat we zo laat in het jaar in deze badplaats zijn, er zijn al winkeltjes dicht en buiten het weekend om bijna lege stranden, maar in de avond is op ons pleintje waar we het liefst gaan eten, waar je uitkijkt op een mooi baaitje met mini strandje La platja de Les Bargues toch nog elk terras gevuld en geniet ik weer enorm van de zwoele avonden,het geroezemoes en de heerlijke tapas.

We doen een fietsroute met vrienden uit Roermond die in een appartement in L'Escada zitten.

Prachtige route langs de kust en door boomgaarden waar alle soorten appels groeien. Route van ongeveer 30 km met een tussenstop aan een strand bij het dorpje Pescasor waar wordt gesurft en veel aan skysurfing wordt gedaan. Super tof om te zien.

Gespeeld in de zee, de golven zijn hoog en ik geniet.

Op het strand om me heen kijkend weet ik weer heel zeker dat ik in Spanje ben. Is denk ik één van de weinige landen waar nog topless gezond word alsof het de tachtiger jaren zijn.

Terug op de camping zien we dat er weer veel kampeerders zijn vertrokken. Seizoen is echt voorbij. Terras van de camping is ook dicht.

Wij willen een nacht bij boeken maar alle keren als ik er voorbij de receptie kom hangt er het briefje. Het briefje waarop in Vier talen staat : over 10 minuten terug…

In Nederland is de zoveelste persconferentie, het lijkt een beetje ver van mijn bed show.

Anderhalve meter stopt, corona pas verplicht in horeca.

Nederland het land van de vrijheid! Wat ben je aan het doen?

Mijmerend over dit denk ik dat we verleerd zijn om ieder mens te respecteren in zijn of haar totaliteit ,kleur, geaardheid, geloof en principes. Op het moment dat je hier consequenties aan gaat verbinden ben je volgens mij verkeerd bezig.

Laatste dag op camping is aangebroken.

Natuurlijk moet ik vandaag nog wat souveniertjes gaan regelen want het zou wel heel gek zijn als je dat eerder doet.

Ik schat dat we in twee dagen terug rijden, Emiel is het type dat zijn stal ruikt.

Voor de oplettende lezer het is in Spanje goed gegaan met de tol-poortjes omdat er na 52 jaar de contracten beëindigd zijn met als gevolg dat je op een aantal wegen in Spanje geen tol meer hoeft te betalen. ( ik begrijp ook niet precies hoe dit precies kan , maar feit is dat we gewoon door kunnen rijden )

De middag brengen we door op het strand de zon straalt zijn laatste stralen op me,de golven van de zee dragen me de laatste keer naar de kust.

Terug op de camping de luifel alvast ingedraaid zodat er geen condens op zou komen en we die droog in kunnen rollen. Hadden beter de rest ook kunnen opruimen want vannachtneemt Spanje al huilend afscheid van ons.

En ik van jullie lezers.

Mocht er nog iets mafs te melden zijn schrijf ik een epiloog :-)

#lovecamperlive#lovewriting#

Sevilla

Sevilla

Nadat Emiel mijn band heeft geplakt, kan ik niet zelf namelijk, nooit gekund en wil ik ook niet kunnen, feminisme is zo’n overtrokken iets, fietsen we bijtijds de stad in, na een tip van mijn broer kaartjes online geregeld voor Alcázar , maar niet voor de Catedral de Sevilla omdat zonder credit kaart dit haast onmogelijk is en die ben ik nog steeds kwijt hè .

Onderweg eigenlijk al direct onder de indruk van alles.

Kan hier nu wel een beschrijving gaan geven maar daar heb je hele sites voor die dat beter kunnen, dan ik. Tis keimooi Echt waar !

We zetten de bikes op “Het plein zonder deuren” alleen de naam is al prachtig .

Aan dat plein ligt oa Hotel Alfonso XIII . Een imposant hotel uit 1929, met een luxere uitstraling dan de hotels in Monaco.

Tis dat wij ons hotel bij ons hebben anders had ik er graag gelogeerd , hoewel de Bentleys op de oprit mij misschien een hint moeten geven.

We lopen richting de kathedraal onderweg zoveel moois; gevels en gebouwen in de Mujardestijl dit is een combi van Moslim en Christelijke kunstvormen. Wat een schitterend geheel geeft. Zouden we misschien iets van moeten leren? Just Saying ….

Dan in de rij voor de Kathedraal die aan de buitenkant al mooi is dus niet erg om even te staan.

Binnen valt je de mond open. Het is de grootste gotische kerk ter wereld en ze hebben er werk van gemaakt.

Daar waren de katholieken toch beter in dan de protestanten.

Ik kan het niet beschrijven , het is indrukwekkend, al het werk wat erin in is gestopt, de houtbewerking, bijna de hele bijbel is afgebeeld en in goud of zilver gedoopt,de vele Maria beelden, de altaren, teveel . Het is imposant mooi en volgens Emiel nog meer reden tot weerzin.

Ik wil dan natuurlijk de toren beklimmen dus ; in de benen en hop 36 verdiepingen omhoog om het uitzicht te bewonderen en een oorbeschadiging op te lopen van de gigantische klokken die daar hangen en ook slaan.

Het is zeker de moeite waard om te bekijken en het is ook niet zo dat als je 1 kerk hebt gezien je ze allemaal hebt gezien. Dit was wel weer een heel bijzondere en geloof me ik heb echt al gruwelijk veel kerken gezien.

Daarna echt wel aan een terrasje toe, wat mij dan toch weer opvalt is dat Spanje na Portugal wel vies is, ze zijn super streng wat betreft mondkapjes en afstand houden maar de wc poetsen is een overbodige luxe , je durft de deurklinken niet aan te raken , geen toilet papier enz enz . Langs de tolwegen bij alle tankstations valt het me al direct op na Frankrijk en Portugal . Maar ook in restaurants,cafeetjes uitzonderingen nagelaten natuurlijk maar over het algemeen een onhygiënische bedoeling.

Nu squat ik op elke vreemde toilet en aangezien ik mijn dagelijkse 15:00 uur Sally up mis kan het verder geen kwaad maar wou het toch even gezegd hebben.

Lunchen doen we op een terras van een sjieke tent waar het publiek bestaat uit lokale gasten. Ik zie dat Emiel zijn hoofd scheef houdt en hoor hem zeggen; wat doet zij nou? Blijkt er een klassiek geklede vrouw tegen over hem met een pincet en spiegeltje wat verdwaalde haren uit haar kin te trekken. Dit is nieuw voor Emiel hij weet sommige dingen gewoon niet.

Terwijl ik me vergaap aan een jonge vrouw met Louis Vuitton tas, worden er heerlijke tapas voor ons neer gezet.

Heerlijke lunch dus, drankje erbij, 28 graden. Ik hartje Spanje

( de toilet was trouwens vies en geen toiletpapier) Had best gekunt hoor voor die rekening.

Tijdens de Siësta gaan wij naar koninklijk paleis Alcazar. Waar de moorse bouwstijl vooral is te bewonderen. Voor mij nieuw, kan het niet goed benoemen vond het mooi, sober, indrukwekkend.

Door de schitterende koninklijke tuin met langwerpige vijver lopen allemaal pauwen.

Na al deze indrukken het oude gedeelte in Santa Cruz in gegaan met al zijn kleine straatjes is erg de moeite waard.

Eten doen we bij de best aangeschreven tapas gelegenheid op TripAdvisor.

Maar of wij zijn verwend of TripAdvisor is geweest. Maar ik vond het niet echt lekker.

Laat in de avond terug gefietst naar ons industrieterrein. Heerlijk geslapen met alle ramen open.

Op vrijdag rijden we bijtijds weg. Lange rit voor de boeg we willen naar een oude klant van Emiel die 4,5 jaar geleden met zijn partner een "ik vertrek" naar Taberna heeft gedaan en waar we graag willen kijken.

Onderweg maak ik mijn eerste km in de camper. Ging goed denk ik, maar leren rijden in een camper in de bergen vind ik toch nog een beetje te spannend dus al snel gaf ik het stuur weer over.

Beter ook want Can Elisa guesthouse ligt heel hoog in de bergen. Via een stijle pas kom je er. Halverwege de berg worden we opgevangen door Jasper en naar een oprit van een huis van een vriend van hem geleid waar we een nachtje mogen staan en aan de stroom mogen hangen want hun eigen huis is onbereikbaar voor de camper.

Het is echt prachtig wat ze daar hebben opgebouwd met een ongelooflijk uitzicht.

Ze kijken oa uit op de achterkant van de berg Sierra de Bernia, vertelt Jasper me waarop ik me opeens afvraag wat is nou de achterkant van een berg en waarom is dat dan de achterkant? Hij zegt dat het begin van de berg begint aan de zee kant maar ik vraag het me af...

Kijk zelf maar even hoe mooi.

https://www.canelisa.com/

Ze nemen ons mee naar een lokale bar waar we heerlijk eten waarna ze ons afzetten bij ons eigen appartement op wielen.

Als je onze route een beetje mee hebt gereden merk je dat we Valencia voorbij zijn gereden.

Wil ik wel ooit nog eens zien maar is te groot en teveel voor deze reis.

Vandaag rijden we door naar een van onze favoriete badplaatsen in Spanje.

L'Escada om daar nog een klein weekje te relaxen.

Na ongeveer 6 uur rijden hebben een camping bijna in het centrum, maar merk je niks van ligt aan een vijver waar we op uit kijken en horen de eendjes kwaken.

Op het fietsje naar Mac Donald want dat is traditie van Emiel om op vakantie in het buitenland 1 x naar Mac te gaan. Beetje jammer als je dan je mondkapjes vergeet, maar bij de Mac drive mochten we bestellen.

Morgen zon zee en strand zoals dat hoort op vakantie.

Diversiteit

Ponta Da Gal in Cascais

Wil jullie toch even mee nemen in de diversiteit van campermensen.

Links van ons staat een Portugees van ik schat 60 jaar, hij is alleen met een klein hondje , het is een surfer. Hij heeft een klein camperbusje helemaal zelf

Gebouwd en ingericht naar hem zelf. Er hangt een grote Portugese vlag binnen, een vlag van de Portugese voetbalclub Benfica en een sjaal van Bob Marley. Het dekbed overtrek heeft felle kleuren, een feest daarbinnen. Tijdens het koken, zijn kookhoekje is ook zijn badkamer en daar draait hij kei hard muziek met een goede oemf erin. Hij draait goeie muziek, beetje festival geluid. Zijn hele camperbusje hangt vol met gekleurde lampjes die op de muziek een licht show geven. Eindelijk een festival gevonden :-)

Het hondje is s’nachts buiten, waardoor ik me vannacht rot schrok toen ik even naar buiten ging want ze heeft een lichtgevende hals band om.

Naast hem staat een koppel in Volkswagen busje met een baby van een half jaar, ze hebben geen stoelen bij zich als alleen een kinderstoeltje, ze geven de kleine te eten zelf zittend op de rand van de bus en het kinderstoel staat buiten.

Rechts van ons staat een Portugees koppel, heel sjiek , alles klopt, de kleding, de slippers,de haren keurig. Het zijn fietsers en verliefd, hebben een luxe Hymer camper , zie hem koken de hoge rode wijn glazen staan klaar op de volledig gedekte tafel. Ze eten binnen,.In de avond zitten ze netjes naast elkaar op een Apple Chromebook te kijken, Netflix filmpje denk ik.

Vergeet niet dat we op een parkeerplaats staan voor 4 euro per nacht.

Naast dit koppel staat een jonge vrouw ook met een Volkswagen busje, zij is ook alleen.

Ze parkeert haar busje en begint allerlei grote flessen buiten te zetten met daarin sigarettenpeuken. Wel een stuk of 15 flessen . Op een van de flessen staat The Trash Traveler. Zij is onderdeel van een schoonmaak actie. Na The plastic Hike , al het plastic van de stranden halen, doen ze nu peuken. Initiatief van Andreas Noe.

Naast de bus staat een open plastic zak, met ook daarin peuken.

Mooi initiatief maar wat zal het meuren in dat busje .

Ik kijk naar het jonge stelletje, die met een prachtige gehuurde Citroën camperbusje wat verderop staan, zij zetten bij elke maaltijd het tafeltje met bijpassende stoeltjes aan de overkant dichter bij de zee, heel romantisch alleen jammer dat je weg waait hier boven op de rots.

Verbaasd zie ik dat een koppel nadat zij hun extreem grote camper hebben ingeparkeerd de deur open doen om er een Duitse Dog uit te laten komen. Begrijp wel de maat van de camper beter.

Na onze strand dag rijden wij door naar Lagos, via campercontact op zoek naar een camping in Luz. Tom Tom wijst ons de weg, maar weet niet hoe breed wij zijn, door een te smal straatje ( spiegels inklappen) komen we aan bij een camping wat ooit een camping was. Via andere weg ( niet weer dat smalle straatje) naar een camping waar we al voorbij waren gereden maar ons niet echt aansprak.

Maar we willen nu wel stoppen, dus alla dan.

Een 4 sterren camping met alles erop en er aan. Een zwembad, wasmachines,en zelfs een honden douche is hier aanwezig. Ik draai me bij het inschrijven bijna om als de receptioniste me twee blauwe polsbandjes geeft. Ik weiger om die om te doen trouwens.

Na een dagje niksen ( lees; de was doen, camper poetsen, en aan het zwembad liggen) pakken we de volgende dag de fietsen om naar Lagos en Ponta da Piedade te gaan bekijken.

Vlak voordat we gaan check ik even of we dit keer wel alles hebben, fietssleutels bv en ontdek ik dat mijn creditcard foetsie is.

Camper op zijn kop gezet, en iedereen die mij kent weet dat ik goed kan zoeken maar hij is en blijft onvindbaar. Blokeren dus maar. Uur later op naar Lagos.

In Portugal heb je zoals in veel landen geen fietspaden iedereen rijd gewoon over de normale weg, ik vind dat wel een dingetje, de auto’s vrachtwagens scheuren met 80 of 100 km langs je heen.

Geprobeerd via zandpaden het centrum te bereiken maar hoge hekken houden ons tegen.

Wel een vette rit weer, ben vanaf nu fan van elektrische fietsen.

Ponta da Piedade is een rotsformatie die uit de zee op rijst. We hiken eerst de berg op om van boven te kijken en daarna met een lange trap naar beneden om vanaf het water met een bootje te kijken.

Beneden gekomen moet je wachten er zijn maar twee bootjes en er kunnen 4 personen in. Terwijl we wachten kijken we naar twee meisjes die volledig opgemaakt compleet met vals wimpers in bikini een fotoshoot van elkaar aan het maken zijn, Instagram live . Sowieso valt me dit jaar op hoeveel mensen meer foto’s van zichzelf en elkaar maken dan van de omgeving, het irriteert me zelfs een beetje misschien omdat ik persoonlijk niet zo van de selfies ben maar ook door de vreselijke oppervlakkigheid hiervan.

Wij stappen in de boot met twee grote goedlachse brede mannen die bruin gebrand zo uit de sportschool zijn gelopen een koppel uit de US , de oude verweerde schipper vaart ons langs en door de rotsformatie.

Het zonlicht schijnt een rode gloed op de rotsen die uit de zee verijzen. Indrukwekkend natuurgeweld , zo mooi.

Je ziet hoe hoog de zee ooit heeft gestaan door de uitgesleten rand, de schipper wijst ons op allerlei dingen die je met een ruime fantasie uit de rotsen kunt halen, zoals King Kong, Brigitte Bardot en de Titanic.

Na een half uur varen zijn we terug , wat een mooie ervaring. Hup de trappen weer op.

We fietsen terug naar centrum Lagos waar we wat rondslenteren en een hapje gaan eten.

Het eten in Portugal is nog een beetje zoeken, normaliter helpt Tripadvisor ons goed op vreemde plaatsen maar we treffen weinig bijzonders.

Uiteindelijk eten we in een soort combi van Mexicaans restaurant en motorclub. Leuk en de taco’s en macho’s waren okay.

Via de snelweg terug gefietst we willen niet te laat want de volgende dag moeten we op tijd naar Albufera een voorstad van Faro want Emiel zijn 3 jaar geleden noodvulling uit zijn kies gevallen. Is zijn specialiteit om vlak voordat hij het vliegtuig naar Tanzania wilt pakken of tijdens een campertocht zijn vulling te verliezen. Emiel is geen tandarts fan ( zacht uitgedrukt) waardoor hij nooit verder komt dan de noodvulling en dan “vergeet” terug te gaan voor de blijvende vulling. Volgens mij gaat er in deze kies nu de vierde noodvulling in. Maar wel in 15 jaar.

Na wat googelen vind hij een Belgische tandarts waar hij een afspraak maakt. Vandaar deze tussenstop.

Hierna gaan we naar een campergarage omdat er wat dingetjes zijn die gerepareerd moeten worden. Wat overigens niet is gelukt. Niet erg het leven gaat door..

Via de lagunes in Tavira waar ik ook voor het eerst zoutbaden zie, snap nu waar en hoe zeezout wordt gemaakt, rijden we door naar een beveiligde camperparkeerplaats op een industrieterrein in Sevilla.

Een raar en ongezellige plek maar in onze woonwagen is het kei leuk!

We zitten nu op de helft van onze vakantie.

50 Tinten Groen

Wat gehaast vertrokken vanuit Bilbao, de camper parking stond vol en wij dachten slim te zijn om voordat iedereen zijn vuilwateremmer ging legen snel te vertrekken, zeggende: Naast de camperplaats is een parkeerplaats; voeren we daar de route in. Op tijd zagen we dat de parkeerplaats een doorrijhoogte had van 2 meter dus dat probeerden we toch maar niet nog een keer…..

Dus ik snel op supermercado googelen en ik vond er 1 vlak bij.

Op dat moment zegt Emiel: O ik heb om 13.00 uur een zakelijke call.

Het is dan 12:55 uur. Goed wij komen bij de supermarkt wat midden in het centrum blijkt te zijn en niet met zo’n mega parkeerplaats waar we op hoopte, maar aangezien Emiel in de call moest zet hij de camper in een parkeervak voor de supermarkt, voor een garage deur, je begrijpt het al, officieel mogen we daar niet staan. Ik ga boodschappen doen terwijl Emiel de kost gaat verdienen.

Mijn Spaanse cursus van 10 jaar terug moet nodig op herhaling want ik had het moeilijk met de etiketten, wou geen kattenvoer kopen ipv paté wat mijn vader ooit in Denemarken deed. Waar wij overigens drie dagen van gegeten hebben en niet ziek van zijn geworden. Ik vond het niet lekker maar mijn moeder zei: “ We eten gewoon wat het land bied ook al smaakt dat een beetje anders dan thuis “

Dus op mijn gemak loop ik door de grote winkel als Emiel belt: “ Je moet opschieten ,want er is al twee keer politie langs gereden.”

Buiten zie ik drie Spaanse collega’s met elkaar en tegen Emiel praten , blijkbaar hebben ze discussie over de hoogte van de bekeuring omdat het strafbare onderwerp groter was dan een personenauto.

Net zoals in Nederland moet er cash betaald worden dus ik zie Emiel op zijn elfendertigste richting het bank gebouw lopen.

Een guapo oficial de politica gaat nog een gesprekje met mij aan; met een soort van excuus dat ze een parkeerprobleem in Bilbao hebben, waarop ik hem uitleg dat ik dat als collega begrijp, de stoom die uit mijn oren komt niet voor hem bedoeld is .

We hebben een klik.

Vanuit Bilbao rijden we via Santander richting Gijon.

Het is een echt schitterende kustweg, Je rijd hoog en onder je zie je de steden liggen aan de zee.

Een nieuw stuk Spanje voor mij, alles is groen, in alle groen tinten die er zijn, dit komt omdat het er veel regent wat we onderweg ook zeker merken.

Met zelfs mist met minder dan 50 meter zicht in de buurt van Abadin Lugo.

Van Gijon rijden we door naar Oleiros een dorpje dicht bij A Corune.

Na 600 km rijden vinden we een camping plek in een schitterende botanische tuin.

Met restaurant waar we heerlijk eten.

Donderdag ochtend na ouderwets douchen in het Badhok ,camper plaats gezocht bij Porto.

Dit is 400 km verderop onderweg weer echt zo’n mooie vergezichten over zee waar een schilder jaloers op zou zijn.

Tol wegen blijven een dingetje, Emiel krijgt er stress van dit keer stonden we bij Ticket waar je gewoon moest betalen . Ticket is voor abonnementhouders.

Rond half 4 kwamen we aan op een luxe camperplaats en om 4 uur pakken we al onze snelle fietsjes om via de kustweg waar je maar 15km per uur mag te fietsen richting Porto centrum.

Ik ben zeven jaar geleden met mijn oudste zoon een lang weekend naar Porto geweest, het was wel toeristischer maar nog steeds een heerlijke stad.

Als je door de straatjes loopt voel je de relaxte sfeer die sommige steden hebben.

Prachtige gebouwen helemaal bekleed met Portugese tegeltjes in mozaïek zo mooi.

Nooit naaldhakken aan doen want er is geen 1 straat vlak.

Na zeker een uur lopen eindelijk bij boekhandel Lelo gekomen, dit is echt de mooiste boekwinkel ter wereld. 125 jaar oud met een prachtig dak van glas en lood en een schitterende trap met rode loper.

Hij sluit om 19:30 uur wij zijn er om 19:40 uur……dus Emiel kan niet zien waar ik al zeven jaar enthousiast over ben.

Dan lopen we naar Casa Guedes om een traditioneel broodje te eten.

Das gelukt.

Okay, best moe willen we terug naar onze fietsjes….maar waar staan die?

Ja bij de Luis I brug, aan het hek , hoe kom ik daar?

Google Maps brengt ons overal maar na de route te volgen staan we aan de bovenste brug, terwijl wij aan de onderste brug moeten zijn.

Deze brug heeft verdiepingen namelijk. De brug is helemaal verlicht want het is ondertussen pik donker.

Okay dus we moeten stukje terug en dan naar beneden lopen.

Emiel zegt; “ laten we de brede weg nemen”

Nee, ik wil gewoon de kortste dus loop het eerste beste donkere steegje omlaag in,

1 hoek verder, drie zwervers en twee enge blaffende honden gaan we dan toch maar via de brede weg naar het water waar ons vervoer geduldig staat te wachten.

Uurtje terug fietsen en voldaan in bed.

De volgende dag rijden we verder richting Sintra.

We vinden een camperplaats , eigenlijk gewoon een parkeerplaats, met twee aardige kerels die daar een camper garage hebben en waar je mag parkeren.

Via Tripadvisor een restaurantje zoeken, uitkomen bij een lokaal restaurant waar we heerlijk gebakken sardientjes eten en de ober ons uitlegt in zijn Portugees Engels dat de specialiteit van het huis vlees is wat ze aan tafel komen bakken.

Doen we.

We bakken even later zelf ons vlees op een tafelgril , missen de kerstboom maar het is heerlijk.

Na een parkeerplaats overnachting langs een vrij drukke weg en met een duiventil op diezelfde parkeerplaats slapen wij prima.

Vanochtend met de bikes in 40 minuten naar Sintra.

Ik hou een stilte nu…..

Het is een sprookjesstad met alleen maar kastelen, stel je het sprookjesbos van de Efteling voor maal 100 . Het kasteel Quinta da Regaleira ligt halverwege een berg, je kan dat lopen of met een tuktuk bereiken of met… elektrische fietsen. 10% stijging lukt ook, soms even lopen maar we komen bij de ingang, en ontdekken dat we de fietssleutel niet bij ons hebben.

Zo stom ….terug fietsen ? Stoute schoenen aan en vragen of ze achter de balie mogen staan, dat mag.

Lopend door een prachtig bos met allerlei gevels en torens uit de oudheid krijg ik de neiging om een vlecht te maken, voel me echt Rapunzel.

Het paleis is echt onecht mooi.

We klimmen en lopen uren in deze wereld en bedenken dat we ook het paleis op de top willen zien dus weer in het zadel geklommen en door naar Palacio da Peña.

Dit is wel een pittige klim over kinderkopjes. Bij de entree weer heel lief gevraagd of ze op ons vervoer wilden passen en een brede security man wilt dat wel.

Ik wil niet met de auto dus klimmen we de berg op om ook dit paleis te bekijken.

Dit is een museum, alle kamers van de Portugese koninklijke familie uit 1719 zijn in tact. Het ligt in een park, bos van 200 hectare groot, Te mooi.

Ik stuur een foto naar de vriend die mij getipt had op Sintra om hem te bedanken, en krijg gelijk een bericht terug; ga ook naar Cascais is een leuk plaatsje aan zee.

Terug naar onze parkeerplaats en hoppa naar Cascais waar we nu op een camperparkeerplaats staan met de neus van de camper naar de zee gericht en het stand aan onze voeten ligt

Heb net de zon onder zien gaan.

Camper on The Move

Camperlive

Dit keer niet een backpackbestemming trip maar Emiel mijn partner en ik hebben een camper en gaan er voor de eerste keer mee op reis,

Het is een Bürstner Marano T640 en voor de camperkenner; het onderstel is een Fiat Ducato. Voor mij is hij vooral groot, 7.90m bij 2.30m ! Ik heb er dan ook nog niet in gereden maar heb mezelf beloofd dat in deze vakantie te gaan doen, dus dat horen jullie nog wel.

We hadden de planning gemaakt om op zondag te vertrekken, niet al te laat, omdat ik op zaterdag avond nog een bbq met een aantal collega’s had ,bedacht ik dat het slim was om alles al in kratten beneden te zetten en het een en ander in de camper in te ruimen. Niet wetend Hoe blij ik daar die volgende dag om zou zijn.

Het was een gezellige avond met mijn collega’s en de gin-tonic smaakte lekker.

Toen Emiel mij in Sittard op kwam halen en wij in de auto stapten, herinnerde ik mij plotseling dat (te) veel alcohol en autorijden bij mij niet een heel goede combinatie is, na de eerste bocht heb ik het raampje open moeten draaien, details zal ik jullie besparen.

Nou ben ik 1 van de gelukkige mensen die eigenlijk zelden een kater hebben , maar natuurlijk dit keer wel. Het gevolg hiervan was dat ik dag 1 van onze eerste vakantiedag met de camper plat op het Franse bed moest blijven liggen en Emiel nogal eenzaam voorin zat. Zijn doel voor die dag was Parijs voorbij wat vanuit Roermond toch wel zo’n 700 km rijden is.

Bij deze kan ik jullie vertellen dat de wegen in België vreselijk zijn in zo’n geval en dat de bochten op de rondweg om Parijs niet te doen zijn met een kater.

Kan dus weinig over dag 1 vertellen als alleen toen we bij de laatste tol weg eraf wildenEmiel het heel druk had met de breedte van de camper waardoor hij de hoogte van 3.15 m even vergat met gevolg dat we vast zaten.

Alles moet je leren, en gelukkig zonder al teveel schade en met de hulp van een onbekende Fransman die op onze camper kroop om het bord op te tillen kwamen we aan op een leeg veld waar 1 andere camper stond. Dichtbij de rivier de Loire in het dorpje Vineul naast een begraafplaats.

We hebben ondanks dat goed geslapen en werden ( vooral ik) fris wakker.

Dag twee was ons doel Bilbao in Spanje . De weg ernaar toe ging eigenlijk best soepel, veel tol wegen en erg druk maar met prachtige parkeerplaatsen waar we onderweg als lunch een kaasboterham hebben gemaakt, super handig zo’n camper.

We staan Nu op een campercamping die uit kijkt over Bilbao waar we morgen naar toe gaan fietsen . Want dat is ook een nieuwe ervaring als je met een camper op vakantie gaat dan neem je fietsen mee.

Wij hebben opvouwbare elektrische fietsjes in de garage van de camper , die gaan we dus uit proberen.

Ik heb nog nooit op een elektrische fiets gefietst en we moeten een berg af ….

Dinsdag 31 augustus

De fietsjes zijn echt helemaal te gek. Ik vind ze echt super. De berg af in standje twee en door Bilbao standje 3 is ongeveer twintig km per uur. Eindelijk eens iets waar ik beter in ben, logisch want ik fiets normaal altijd terwijl Emiel 1 x per jaar naar het festival Solar fietst wat door Corona al twee jaar niet is geweest dus hij moest wel even wennen. Bilbao is een mooie stad, groot met veel grote pleinen , brede straten en vriendelijke mensen. We hadden tickets gereserveerdvoor het Guggenheim museum, er naar toe fietsend zagen we allerlei kunst werken zoals een metalen reuzen spin van de kunstenaar Louise Bourgeois waar we onderdoor fietste en Zigariak van Dora Salazar , 4 vrouwen met een scheepstouw .

In het museum teveel om op te noemen erg indrukwekkend, vooral het werk van oa. Richard Serra en blij dat ik de echte Rietveld stoel heb gezien hoewel ik geen verschil zag met die de vader van mijn vriendinnetje Diana vroeger maakte. Gezien waar Yoko Ono nog rijker van geworden is en ook heel veel gezien waar ik niks van begreep maar dat mag bij kunst! Emiel vond heel verrassend vooral de expositie met lampen mooi. Buiten waren nog trossen ballonnen met schitterende kleuren, een aanrader dat zeker.

De rest van de middag geslenterd door Bilbao en de nodige rustpauzes ingelast, lees terrasjes gepikt. Ook meerdere fietsenzaken ge-en bezocht voor een houder voor de telefoon want Google Maps volgen en fietsen op een elektrische fiets is niet handig, overigens niet gevonden wel de fietsenwinkels maar niet een passende houder.

We zijn nog in een Spaans restaurant pintxos wezen eten waarna we terug naar de camperplaats gingen fietsen. Maarrr bergen van 15% vonden onze fietsjes toch wel lastig….. dus het werd nog een goeie work-out.

Morgen weer verder.

PURA VIDA

Op zondag ochtend zijn wij naar Tree of Life Wildlife Rescue Center & Botanical Gardens gegaan.

Dit keer te voet, ongeveer 4 km lopen langs Playa Negro is niet echt een straf. We passeerde twee kerken, uit een van deze geloofshuizen kwam een hard geschreeuw uit een microfoon wat wij al ruim voordat we er langs liepen hoorde.Om nou te zeggen dat het uitnodigend klonk, niet echt, je werd er bijna bang van. Toen we er langsliepen en ik binnen keek zag ik 1 mens.....Het tweede gebouw was beter gevuld en klonk gezang. Verder kwamen we vrij weinig mensen tegen wat tekenend is voor dit dorpje. Lijkt een beetje verlopen en verlaten terwijl er wel heel veel hotels, cabina’s en zo zijn. Ze bouwen ook nieuwe zagen wij. Het rescue centrum word gerund door een Nederlandse vrouw Patricia die al 9 jaar in Costa Rica dit park runt. Zij vangen daar allerlei dieren op die vooral door de overheid daar gebracht worden. Uiteenlopend van aapjes, schildpadden,papegaaien,luiaards en nog veel meer. Deze zijn bijna allemaal als huisdier gehouden en daarna afgedankt maar dus niet meer in staat om in de wildernis te leven. Zij proberen de dieren eerst te genezen en daarna terug te plaatsen. Ook zat er bijvoorbeeld een uil die gewond was binnen gebracht. Zij hadden hem al een keer weer in de bossen terug gezet maar zij vonden hem weer in de buurt van het park waar hij was aangevallen door andere dieren ze vermoeden dat hij slecht ziet wat voor een uil natuurlijk wel heel lastig is. De dieren zaten dus wel in grote hokken maar met de bedoeling wel weer in vrijheid terug te komen deze hokken lagen in een prachtige botanische tuin, met allerlei soorten bomen en planten.Die zij ook planten om de natuur een handje te helpen en tegen uitsterven te beschermen. Er waren ook veel vrije dieren in en om die tuin. We zagen toekans en spyderaapjes. Ze werkte met vrijwilligers en Bien kreeg al een baan aangeboden omdat zij merkte dat Bien en heel geïnteresseerd was en veel wist. Heel grappig. Het was een mooie ochtend, weer van alles geleerd, maar teveel informatie om allemaal te onthouden.

Die middag ben ik naar Playa Negra gegaan en heb nog heerlijk gezwommen aan deze kant van Cahuita zwemt de lokale bevolking wat leuk was.De mensen in Costa Rica zijn vriendelijk, maar ook beetje afstandelijk, krijg niet snel contact met hen.

Vandaag was een reisdagje, met de bus naar de hoofdstad San José, Onderweg door gebergte met de mooiste uitzichten. De buschauffeur was weer een aparte, toen we aan kwamen maakte hij maar 1 kant van de bagage ruimte open, ik moest uiteindelijk onder in de bus kruipen om de rugzakken eruit te halen, ook die van andere want niemand kon erbij. Gegeten in een restaurant waar een man werkte die van Surinaams,joodse afkomst was en in Friesland was opgegroeid maar al 30 jaar in CR woonde hij praatte goed Nederland met een Jörgen Raymann accent. Heel grappig.

Costa Rica is qua natuur het mooiste land wat ik ooit heb gezien, en vooral in Corcovado waar ik de meeste dieren heb gezien dacht ik echt heel vaak;

Zo heeft het paradijs er uit gezien.

De bomen zijn groener en groter en mooier, de planten hebben prachtige bloemen kleurrijker en groter en de dieren.....

Vogels met kleuren die je niet kunt schilderen, vlinders die zo mooi en groot zijn als in een tekenfilm.Leguanen met een blauwe glans, zwarte kikkertjes met groene stippen of blauwe achterpoten ( word ook een jeanskikker genoemd) Ik kan het niet beschrijven hoe mooi en indrukwekkend het is. Eigenlijk aldoor als je om je heen kijkt zie je weer iets wat je sprakeloos maakt.

Vandaag ga ik San José nog beetje bekijken , laatste colonnes opmaken en vanavond vlieg ik terug naar Nederland .Dank jullie wel voor het mee lezen en de leuke berichtjes.

PURA VIDA

Sloth Sanctuary and Horseback Riding

Er is hier in de buurt een opvangcentrum voor luiaards; omdat het vandaag ( woensdag) een beetje een bewolkte dag was leek het ons een goed idee om dat te gaan doen. Eerst zijn we gaan ontbijten in een bakery waar ze alles zelf maken, veel met chocola wat hier veel gemaakt word, kei leuk zaakje en heerlijk ontbeten.Ik had yoghurt met zelf gemaakte granola en fruit zo lekker.Op internet hadden we gezien dat de bus om 10:00 uur zou gaan, we hadden een tour gereserveerd om 11:00 uur dus alles volgens plan.......Costa Rica, Central America, plannen maken werkt niet altijd. Op busstation bleek dat de bussen elk half uur gingen; ok no problem halen we ook nog wel.

De mensen in CR zijn eigenlijk allemaal heel vriendelijk, maar in de afgelopen twee dagen hebben we gemerkt dat buschauffeurs op deze route niet erg vriendelijk en behulpzaam zijn. Bien vroeg nl of we de goeie bus hadden ; nou hij beet bijna haar hoofd eraf.... okay nadat we van andere begrepen hadden dat het de goede was stapten we in. Op het busstation een aantal dorpen verder moesten we eruit. We waren nog niet bij Sloth Sanctuaty of Costa Rica.Dus liepen we naar een taxi, Ja hij wou ons wel brengen, afspraak gemaakt wat het zou kosten en hop in de taxi.Gammele auto, een ster in de voorruit waar zelfs Carglass in shock van zou zijn, De chauffeur was een klein mannetje wat echt waar met zijn buik tegen het stuur zat. De auto rammelde en pruttelde maar dat vinden wij allemaal allang niet meer heel gek. Wel gek vond ik dat hij op een gegeven moment van de grote weg een zijweg in sloeg want wij wisten zeker dat het park aan die grotere weg lag, hadden we gezien toen we naar Puerto Veigjo gingen. Ik zat achterin en keek al beetje rond in de auto wat er allemaal lag ( zag een ijzeren stang liggen )voor het geval dat....Ik ben eigenlijk nooit bang als ik aan het reizen ben ook niet als ik helemaal alleen reis maar wel alert. We hebben allemaal wel eens rare verhalen gehoord dus je moet je nooit laten verassen denk ik dan maar. Even later stopte hij voor een opvangcentrum dat Tree of Live heette ,ook leuk maar daar wilden we niet heen. Aangezien Bien Spaans spreekt en gewoon had gezegd waar we heen wouden wat een toeristische plek is begon ik toch echt aan de man zijn denk vermogen te twijfelen. Maar goed daar wou hij ons dan wel alsnog naar toe brengen maar vroeg teveel geld daarvoor.Nee, zet ons maar op de grotere weg af. Daar aangekomen krabbelde hij een beetje terug in prijs en wij zeiden okay dan. Hij reed behoorlijk hard maar op een gegeven moment ging de auto steeds langzamer rijden tot dat hij stil stond. De chauffeur rommelde wat onder het stuur met kabels, hield zijn sleutel tegen een paar draden en de auto startte weer ? voor heel even. Vervolgens stapte hij mopperend uit, opende de klep, draaide twee kabels aan elkaar en startte opnieuw, met enige hapering deed de auto het weer. Tegen 12:00 uur schat ik waren we op de plaats van bestemming waar hij ons een kaartje gaf voor als we terug wilden. :-)

Het opvangcentrum voor luiaards was heel interessant en erg leuk. Het zijn echt hele schattige beestjes die daar worden opgevangen als ze zelfstandig niet meer kunnen overleven. Kan verschillende oorzaken hebben, 1 luiaard was verlamd zo zielig, kwam door schokdraad als ik het goed begrepen heb, een andere was door mensen thuis gehouden waar hij verkeerde voeding had gehad en waar ze zijn poten hadden geknipt omdat ze dachten dat het nagels waren. Verder werden de luiaards die wel zelfstandig konden overleven gechipt en terug gezet bij hun in het park en konden de natuur weer in. Grappig detail: Luiaards wonen in bomen en komen maar 1 x in de twee weken naar de grond om te poepen en te plassen. Het is gevaarlijk voor hen op de grond. Bij de toer zat ook een boot tochtje en wij hadden de mazzel dat we een luiaard naar beneden zagen komen om te plassen in het riviertje. Toen we na ongeveer drie uur terug wilden was er een aardige jongen die ons naar Cahuita bracht waar we de bus terug genomen hebben naar Puerto ViejoZo word een klein tripje een avontuur. Ik hou daarvan.

Morgen reizen we weer verder, naar Cahuita ( ik weet dat deze planning apart is maar soms is dat zo ) We blijven daar vier dagen. Hopen dat het weer iets beter word want hoewel we aan de Caribische kant zitten is het elke dag een beetje afwachten, zo nu en dan een bui en bewolking maar ook zon. Aangezien ik volgende week dinsdag terug vlieg moet ik maandag in San José zijn dus ik hoop nog op een strand dagje.Had ik al verteld dat de stranden in Costa Rica zwart zijn? Heel apart. Bij Cahuita ligt Playa Negra een groot strand en Playa Blanca een wit strand, ik denk aangelegd maar dat ga ik nog ontdekken.

In Cahuita hebben we een klein huisje gehuurd, met twee slaapkamers en een keukentje, heel leuk. De Duitse eigenaresse liet ons het huis zien en vertelde dat Alex de kat de chef van het huisje was, deze lag voor de deur.Bien happy en zei al snel; ik heb een huis en dus ook een huisdier. En dat klopt; Alex woont nu bij ons, eet mee en ik denk dat hij het liefst bij Bien op bed zou gaan slapen maar dat is nog niet gebeurt. ( voor zover ik weet) Mijn witte strand dagje gehad, schitterend weer en prachtig strand wat aan het Nationaal Park van Cahuita ligt.Je mag daar gewoon in maar je moet je wel inschrijven, dan krijg je een soort toegangs bewijs. Ze vragen om een Vrijwillige bijdrage voor het onderhoud van het park enzo. Toen wij ons inschreven zei de man achter het loketje: Donatie?.....donatie? En pas toen we hem geld gaven kregen we een briefje. Aparte opvatting van vrijwillige donatie maar alla..Aan een groot gedeelte van het strand mag je het water niet in omdat er een gevaarlijke onderstroom is, maar verder door wel waar we heerlijk gezwommen hebben. Costa Rica kent geen strandbedjes,strandtentjes, stranddouches, of zoiets dus het was afzien. Terug liepen we door het park waar we gewoon nog een paar aapjes tegen kwamen.Van mensen die ik via Bien hier heb leren kennen kregen we een berichtje dat zij een Jaguar hadden gezien op het strand in Tortuguero .Die hebben wij gemist jammer genoeg maar het geeft aan hoe prachtig het is als dieren nog gewoon in vrijheid leven.

Vandaag hadden we een paarden tocht langs het strand en door de jungle. Ik had een rustig paard gevraagd omdat het nou niet mijn dagelijkse bezigheid is. Ik kreeg Santana. Lief paard maar al snel viel op dat net als mijn paard in Cuba? Dit een haantje de voorste was, dus ze ging aldoor naast of voor de gids rijden. Ik moest daar al een beetje om lachen. Bien kreeg een groot paard en die had een veulen die gewoon los mee liep. Kei leuk. Het was een mooie tocht, de gids was denk ik doofstom want die heeft niks gezegd maar vooral dwars door de jungle was prachtig. We gingen met nog een Nederlands koppel uit Amsterdam. Zij reed geregeld paard, en vroeg op het strand of ze een stuk mocht galopperen. Dat mocht.( gids knikte) Hoppa dacht Santana en galoppeerde er achteraan...... Ik moest echt hard aan de teugels ( een touw) trekken en uiteindelijk best boos ho roepen voordat ze een beetje af ging remmen. Echt bang was ik niet maar het was wel typisch dat alleen die van mij dat deed. ( iets met paarden die spiegelen of zo

Adios

https://photos.app.goo.gl/SpDwn5UNTnteUy1D9

Rafting and Conoplye

Op maandagochtend werden we om 04:30 met de taxi-boot opgehaald om naar Pavona gebracht te worden, was ongeveer 1 uur varen schat ik, daar gewacht in een weg restaurant op een taxi die ons na een uur weer ergens afgezette waar we dan in de bus van Exploradores konden stappen die ons naar de Pacuare rivier bracht. De tour tour ligt tussen Punta Uva Manzanillo .We kwamen daar aan en kregen eerst ontbijt, vervolgens werden we met busjes naar het begin van de rafting tour gebracht. We zaten met zes mensen in de boot en de schipper zal ik maar zeggen. De twee voorste zijn kapiteins je mocht zelf aan geven waar je ging zitten en Bien wou graag vooraan. Het was de tweede keer dat zij ging raften en volgens mij zou ze het het liefst ieder week een paar keer doen. De kapiteins geven het ritme aan en moeten elkaar goed in de gaten houden, de rest volgt gewoon. De schipper gilt aldoor de aanwijzingen. In het begin legt hij alles uit en dan .... Gaan. Echt enorm Vet om te doen. We hadden een leuke groep en het was echt een super ervaring. Na vier uur kom je dan terug bij het beginkamp waar je lunch krijgt. Ik wou natuurlijk de foto en of film kopen maar die hadden ze dit keer niet gemaakt. Beetje jammer ....Er zijn gelukkig veel filmpjes van dus ik heb er een op FB gezet zodat jullie toch een beetje kunnen zien wat wij zo op maandagochtend doen. Vervolgens bracht de organisatie ons naar Puerto Viejo, en zette ons bij onze volgende cabina af. Ideaal dus, een reisdag met een actieve onderbreking.

Zo blij met mijn personal tour-operator.....

Weer een heerlijk plekje, aan de achter kant van deze kamer ligt de tuin met uitzicht op zee...( kreun)Vandaag ben ik mijn volgende Uitdaging aangegaan.Ziplijnen. Een canopy tour met de Tarzan sprong. Het was prachtig. Je hangt dan aan een ziplijn die van planton naar platon gaat het waren 21 plantons. De langste lijn was 600 meter. Je word vastgemaakt in een tuigje en moet dan zelf met een hand sturen zodat je niet gaat tollen, en aan het einde een beetje knijpen zodat je niet tegen de boom aan het eind knalt. Midden door de jungle.De hele weg had ik een liedje in mijn hoofd van de komische film van George in The Jungle soort parodie op Tarzan. Lucas en Randal hebben die film zo vaak gekeken dat het liedje in mijn hoofd bleef dreunen.

De Tarzan sprong is een sprong tussen twee bergen aan een touw, je slingert dus gewoon,het was enorm diep daar tussen maar....ik deed het. Zwierde wel vier keer heen en weer zo hard ging ik, playbackte de Tarzan roep en daarna plukte de gids me uit de lucht. Voordat ik sprong had ik mijn gegevens aan het Amerikaanse gezin die ook de tour deed door gegeven en zij zouden tegen mijn jongens vertellen dat ik de Tarzan sprong gedaan had. En dat ze trots op me konden zijn. Wat een ervaring om even hoog als de toppen van de bomen te staan en in de prachtige natuur een beetje rond te kunnen slingeren.

Costa Rica is echt prachtig, we zijn nu in de provincie Limon weer heel anders maar weer groen. Morgen gaan we de sloths bekijken. Is een luiaard.

Ik ga bij dit verhaal een link met foto’s plaatsen; hoop dat het werkt.

https://photos.app.goo.gl/xAoLkuAASnwqrCoU9

Adios