Wat gehaast vertrokken vanuit Bilbao, de camper parking stond vol en wij dachten slim te zijn om voordat iedereen zijn vuilwateremmer ging legen snel te vertrekken, zeggende: Naast de camperplaats is een parkeerplaats; voeren we daar de route in. Op tijd zagen we dat de parkeerplaats een doorrijhoogte had van 2 meter dus dat probeerden we toch maar niet nog een keer…..

Dus ik snel op supermercado googelen en ik vond er 1 vlak bij.

Op dat moment zegt Emiel: O ik heb om 13.00 uur een zakelijke call.

Het is dan 12:55 uur. Goed wij komen bij de supermarkt wat midden in het centrum blijkt te zijn en niet met zo’n mega parkeerplaats waar we op hoopte, maar aangezien Emiel in de call moest zet hij de camper in een parkeervak voor de supermarkt, voor een garage deur, je begrijpt het al, officieel mogen we daar niet staan. Ik ga boodschappen doen terwijl Emiel de kost gaat verdienen.

Mijn Spaanse cursus van 10 jaar terug moet nodig op herhaling want ik had het moeilijk met de etiketten, wou geen kattenvoer kopen ipv paté wat mijn vader ooit in Denemarken deed. Waar wij overigens drie dagen van gegeten hebben en niet ziek van zijn geworden. Ik vond het niet lekker maar mijn moeder zei: “ We eten gewoon wat het land bied ook al smaakt dat een beetje anders dan thuis “

Dus op mijn gemak loop ik door de grote winkel als Emiel belt: “ Je moet opschieten ,want er is al twee keer politie langs gereden.”

Buiten zie ik drie Spaanse collega’s met elkaar en tegen Emiel praten , blijkbaar hebben ze discussie over de hoogte van de bekeuring omdat het strafbare onderwerp groter was dan een personenauto.

Net zoals in Nederland moet er cash betaald worden dus ik zie Emiel op zijn elfendertigste richting het bank gebouw lopen.

Een guapo oficial de politica gaat nog een gesprekje met mij aan; met een soort van excuus dat ze een parkeerprobleem in Bilbao hebben, waarop ik hem uitleg dat ik dat als collega begrijp, de stoom die uit mijn oren komt niet voor hem bedoeld is .

We hebben een klik.

Vanuit Bilbao rijden we via Santander richting Gijon.

Het is een echt schitterende kustweg, Je rijd hoog en onder je zie je de steden liggen aan de zee.

Een nieuw stuk Spanje voor mij, alles is groen, in alle groen tinten die er zijn, dit komt omdat het er veel regent wat we onderweg ook zeker merken.

Met zelfs mist met minder dan 50 meter zicht in de buurt van Abadin Lugo.

Van Gijon rijden we door naar Oleiros een dorpje dicht bij A Corune.

Na 600 km rijden vinden we een camping plek in een schitterende botanische tuin.

Met restaurant waar we heerlijk eten.

Donderdag ochtend na ouderwets douchen in het Badhok ,camper plaats gezocht bij Porto.

Dit is 400 km verderop onderweg weer echt zo’n mooie vergezichten over zee waar een schilder jaloers op zou zijn.

Tol wegen blijven een dingetje, Emiel krijgt er stress van dit keer stonden we bij Ticket waar je gewoon moest betalen . Ticket is voor abonnementhouders.

Rond half 4 kwamen we aan op een luxe camperplaats en om 4 uur pakken we al onze snelle fietsjes om via de kustweg waar je maar 15km per uur mag te fietsen richting Porto centrum.

Ik ben zeven jaar geleden met mijn oudste zoon een lang weekend naar Porto geweest, het was wel toeristischer maar nog steeds een heerlijke stad.

Als je door de straatjes loopt voel je de relaxte sfeer die sommige steden hebben.

Prachtige gebouwen helemaal bekleed met Portugese tegeltjes in mozaïek zo mooi.

Nooit naaldhakken aan doen want er is geen 1 straat vlak.

Na zeker een uur lopen eindelijk bij boekhandel Lelo gekomen, dit is echt de mooiste boekwinkel ter wereld. 125 jaar oud met een prachtig dak van glas en lood en een schitterende trap met rode loper.

Hij sluit om 19:30 uur wij zijn er om 19:40 uur……dus Emiel kan niet zien waar ik al zeven jaar enthousiast over ben.

Dan lopen we naar Casa Guedes om een traditioneel broodje te eten.

Das gelukt.

Okay, best moe willen we terug naar onze fietsjes….maar waar staan die?

Ja bij de Luis I brug, aan het hek , hoe kom ik daar?

Google Maps brengt ons overal maar na de route te volgen staan we aan de bovenste brug, terwijl wij aan de onderste brug moeten zijn.

Deze brug heeft verdiepingen namelijk. De brug is helemaal verlicht want het is ondertussen pik donker.

Okay dus we moeten stukje terug en dan naar beneden lopen.

Emiel zegt; “ laten we de brede weg nemen”

Nee, ik wil gewoon de kortste dus loop het eerste beste donkere steegje omlaag in,

1 hoek verder, drie zwervers en twee enge blaffende honden gaan we dan toch maar via de brede weg naar het water waar ons vervoer geduldig staat te wachten.

Uurtje terug fietsen en voldaan in bed.

De volgende dag rijden we verder richting Sintra.

We vinden een camperplaats , eigenlijk gewoon een parkeerplaats, met twee aardige kerels die daar een camper garage hebben en waar je mag parkeren.

Via Tripadvisor een restaurantje zoeken, uitkomen bij een lokaal restaurant waar we heerlijk gebakken sardientjes eten en de ober ons uitlegt in zijn Portugees Engels dat de specialiteit van het huis vlees is wat ze aan tafel komen bakken.

Doen we.

We bakken even later zelf ons vlees op een tafelgril , missen de kerstboom maar het is heerlijk.

Na een parkeerplaats overnachting langs een vrij drukke weg en met een duiventil op diezelfde parkeerplaats slapen wij prima.

Vanochtend met de bikes in 40 minuten naar Sintra.

Ik hou een stilte nu…..

Het is een sprookjesstad met alleen maar kastelen, stel je het sprookjesbos van de Efteling voor maal 100 . Het kasteel Quinta da Regaleira ligt halverwege een berg, je kan dat lopen of met een tuktuk bereiken of met… elektrische fietsen. 10% stijging lukt ook, soms even lopen maar we komen bij de ingang, en ontdekken dat we de fietssleutel niet bij ons hebben.

Zo stom ….terug fietsen ? Stoute schoenen aan en vragen of ze achter de balie mogen staan, dat mag.

Lopend door een prachtig bos met allerlei gevels en torens uit de oudheid krijg ik de neiging om een vlecht te maken, voel me echt Rapunzel.

Het paleis is echt onecht mooi.

We klimmen en lopen uren in deze wereld en bedenken dat we ook het paleis op de top willen zien dus weer in het zadel geklommen en door naar Palacio da Peña.

Dit is wel een pittige klim over kinderkopjes. Bij de entree weer heel lief gevraagd of ze op ons vervoer wilden passen en een brede security man wilt dat wel.

Ik wil niet met de auto dus klimmen we de berg op om ook dit paleis te bekijken.

Dit is een museum, alle kamers van de Portugese koninklijke familie uit 1719 zijn in tact. Het ligt in een park, bos van 200 hectare groot, Te mooi.

Ik stuur een foto naar de vriend die mij getipt had op Sintra om hem te bedanken, en krijg gelijk een bericht terug; ga ook naar Cascais is een leuk plaatsje aan zee.

Terug naar onze parkeerplaats en hoppa naar Cascais waar we nu op een camperparkeerplaats staan met de neus van de camper naar de zee gericht en het stand aan onze voeten ligt

Heb net de zon onder zien gaan.