Eerste avond in SAN José in hotel Columbus gegeten; sushi ! Hotel word gerund door Japanners , was grappig en gek. Maar heel aardige mensen. S’avonds nog een rondje gelopen maar was toch echt wel moe, dus in bed gerold om vervolgens om 5 uur wakker te worden. Wel handig de WiFi waardoor ik al een stukje heb kunnen plaatsten en iedereen gerust kunnen stellen. De volgende ochtend kon ik ontbijten en regelde de hoteleigenaar een uber om mij naar het busstation te brengen waar ik om 8:00 uur de bus naar Puerto Jimenez zou pakken, daar waar Sabien logeert, Corcovado Beach Lodge. De taxi chauffeur wist niet precies waar het was en omdat ik wist dat er meerdere busstations waren heb ik hem eerst uit laten stappen en vragen of dat gruppo blanco was, maar het klopte allemaal dus ik was op tijd op het busstation. De reis zou ongeveer 8 uur gaan duren, maar ik ken dit nog uit Cuba dus ik ging voorin zitten zodat ik de chauffeur kon zien en alles goed onderweg kon zien. Het was een bus met airco dus prima. Na vier uur stopte de bus op een busstation en tot mijn verbazing ruilde we daar van bus. ( alle bagage moest vanuit de ene bus in de andere geladen worden ) die bus had geen airco......werd vervolgens een soort stadsbus die overal mensen oppikte .....Persoonlijk denk ik dat hij de goede bus verhuurd had maar okay, na 12 uur stopte we in Puerto Jimenez.

En daar stond Bien heel blij te zwaaien. Heerlijk om haar weer te zien, ze was met Thomas de hoteleigenaar met zijn ......truck , In de twee maanden dat Bien daar al is is ze goed bevriend geraakt met Thomas. Hij verwelkomde mij vriendelijk met lekkernij van de bakker. Heel leuk.Het is een prachtige locatie met meerdere cabinas, uitzicht op de zee, een soort baai. Bien woont hier en is bezig met een muurschildering op een van de gebouwen. Op haar pivekamer hebben ze een bed neer gezet waar ik mag slapen,

De avond dat ik aankwam besloten we om de volgende dag naar playa Platanares te gaan, hier was een festival met oa een presentatie over de beschermde schildpadden . Bien mocht de auto van Thomas gebruiken, een oude Hyundai met ons gingen nog drie andere mensen mee die Bien had leren kennen. Mark ,Neo en Nickie. Bien reed , kei stoer over een soort off Road way . Langs ravijnen door rivieren. Onderweg stopten we om foto’s te maken van Makouws een klein soort papegaai en van spider monkey’s .

De natuur maakt je stil hier. “Vijftig tinten groen” zou de titel van mijn boek zijn, als ik een schrijver was. De grote kleurpotloden doos van Bruinzeel heeft nog maar éénderde van de kleuren groen die ik hier zie, moest ik echt aan denken. Bamboe zo hoog en zo’n natuurlijke vorm alsof het getekend is. Natuurlijk heb ik foto’s gemaakt maar er zijn professionele fotografen voor nodig om ook maar enigszins in de buurt te komen.Aangekomen bij het strandfestival waar we eigenlijk de auto voor 5 dollar moesten parkeren, wat Bien heel rebels Echt niet ging doen en deze gewoon aan de rand van de weg neer zette, waar vervolgens niemand iets van zei..Bleek het een soort reclame voor een hotel te zijn die geld vroegen , ook voor de opvang van de schildpadden maar ik denk ook voor het nog rijker maken van de eigenaar . Dus na een uurtje daar geweest te zijn besloten we door te rijden naar Look out Inn Lodge in Carate een hotel met een prachtig uitzicht om daar wat te gaan drinken.Daar aangekomen wou Bien de auto parkeren waarvoor ze achteruit moest rijden....

De auto sloeg vervolgens op slot , niet meer achteruit, niet meer vooruit, ,Het had iets te maken met de voorwielaandrijving voor de kenners? Wat wij dus alle 5 niet waren.

Dit klinkt als : hè vervelend,,,, dit was : een ramp,,,,

De auto stond midden op de weg, er vormde zich al snel een kleine file. Een aantal Costaricanen kwamen ons helpen maar vooruit duwen ging niet, achteruit duwen ging ook niet. Ze hebben de Jeep opgetild en opzij gezet, dat was 1. Toen hebben wij dus de eigenaar van de Jeep moeten bellen, Sabien en Mark hebben geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand was, okay: we moesten wachten; hij ging het regelen en zou komen,Wij hadden er tweeënhalf uur over gedaan om daar te komen het was schat ik 35 graden, dus we zijn bij de Look out Inn Lodge maar wat gaan drinken en wachten. ( er zijn ergere plekken m te wachten, eerlijk is eerlijk) De Tsjechische eigenaar was ook erg vriendelijk en bracht ons water en later zelfs wat te eten. Uiteindelijk kwam Thomas met zijn geïrriteerde broer en die zijn hele familie in een auto een nieuwe Toyota .Na van alles geprobeerd te hebben (lees: wat monteurs allemaal doen en waar ik geen verstand van heb) haalde hij een vrij grote buis onder de auto vandaan, waardoor daarna de wielen wel weer draaide .Zijn broer pakte een sleeptouw en bond deze aan de Hyundai ,Thomas zei:

Paso en,,,, wat betekend stap in.

Lees de laatste alinea nog eens ; ja dus ze gingen ons die kronkelweg met ravijnen en riviertjes afslepen met 6 personen in de auto. En dat deed de broer met een snelheid van gemiddeld 50km per uur,Waardoor de kiezels ons om de oren en tegen de vooruit knalden (wat een barst opleverde )waardoor alles grijs werd door het opwaaiende stof.Spannend? Ja Heel spannend, maar echt eng werd het bij het stuk waar een flinke afdaling was en De Broer terecht bang was dat wij bij hem achterin zouden glijden en dus de sleepketting losmaakte en wij naar beneden moesten rollen......

Dat was pas spannend.

Thomas zei later dat we 80 km pu gingen.

Uiteindelijk waren terug bij ons thuis, o vergeet ik te vertellen de dat de broer onderweg in het dorp nog even boodschappen deed, het was een aparte hulpverlener.

Maar we waren heel thuis gekomen. Dit was mijn eerste dag op locatie ?

Never a dull moment