Eat Pray en Love

Na Iguazu afgesproken met Frank en Lisa, vrienden van Lucas en Tinke die ook aan het reizen zijn en Buenos Aires bezochten. We spraken af in een prachtig hotel waar zij verbleven om de verjaardag van Lida te vieren. Ik genoot alleen al van de mooie schone kamer en de mooie bank waar we relaxt een beetje bijgekletst hebben. Zij vertelde mij kaartjes te hebben voor de voetbalwedstrijd van die avond, waarvoor ze tussen 18:30 en 20:30 opgehaald zouden worden. Ik wou natuurlijk mee. Het moet namelijk een enorme ervaring zijn om een wedstrijd in het stadion van de Boca-Juniors mee te maken. Het stadion van Maradonna. Zij zouden tussen 18:30 en 20:30 opgehaald worden. Om 21:00 besloten we naar een tangoshow te gaan in Cafe Tortino, een bekend lokaal waar je eerst gaat eten en dan een show gaat bekijken. Leuke avond met prachtige dansers.We spraken af om toch te proberen de volgende avond een wedstrijd te bezoeken, dus toen ik een mail van Frank kreeg dat het gelukt was, sprong ik in een taxi en liet mij aan het begin van de straat afzetten. Aangezien ik geen huisnummer had, en frank zijn telefoon niet beantwoorde. Taxichauffeur vond dit heel vreemd, maar ja. Later begreep ik waarom, het was een nogal lange straat en ik heb Frank en Lisa niet meer gevonden. Later bleek dat zij 2 uur te vroeg waren opgehaald. Afspraken in Zuid-America gaan nu eenmaal anders dan in Europa. Na gigantische verdwaald te zijn, want ik wou per see met de metro terug. (ga toch niet 2x met een taxi zonder ook maar 1 voetballer gezien te hebben)bedacht net dat ik dan toch maar een taxi moest aanhouden trof ik een nederlands meisje wat Anna heette en die een leuk restaurantje wist, waardoor het toch een leuke avond werd.

De volgende dag met de voetbalfans uit eten geweest, Aangezien ik van Lucas een lijst met goede restaurants had gekregen ben ik de laatste week deze lijst gaan afwerken. Waar Cabarera wel het beste restaurant was waar ik ooit gegeten heb. Het staat zo goed bekend dat je lang van te voren moet reservenen en dan nog staan er om 23:00 uur sávonds mensen buiten die nog een tafeltje willen. (keuken is tot 01.00 uur open) Ik deed dat slimmer en ben rond 14:00 uur gegaan en rolde teut om 17:00 uur naar buiten want de wijn was van dezelfde kwaliteit. Mijn laatste dag was aangebroken en ik bedacht dat het wel slim was om in zo'n toeristenbus te gaan zitten zodat ik alles wat ik niet gezien had nog kon bekijken. Ik stapte uit in Puerto Madero waar ik nog niet geweest was. Dit is een heel modern stuk van BA, aan de haven met prachtige boulevard. Toen er een regenbui kwam bleek dat het systeem dat je gewoon weer op die bus kon stappen niet helemaal werkte want ik heb nooit geen bus meer gezien....Na 3 uur lopen op de Avenu Alicia M de Justo (ongelooflijk hoe lang die straten daar zijn) kwam ik bij het bekende restaurant Siga La Vaca. (All you can eat) Wat ik toen maar gedaan heb.

De titel van dit stukje: voor wie het boek gelezen heeft of de film heeft gezien, ik heb net als zoals Liz Gilbert deed in Italie genoten van het eten in Buenos Aires waar mensen echt enorm genieten van het eten en het samen zijn. Mediteren deed ik tussendoor en Love ging ik die avond thuis opzoeken . Wat nog even spannend werd door dat de taxichauffeur de bekende voetballer Gaston die in Milaan en Rome heeft gespeeld (?) in een file terecht kwam waardoor ik 40 minuten te laat ging inchecken. Maar ondank dat en de griep die ik onderweg kreeg al met al goed gegaan.

Dank jullie wel voor het lezen van mijn stukjes en jullie lieve reacties.

Ik heb geen souveniers mee genomen, omdat ik jullie geen schaaltjes wil geven die je dan achter in de kast zet en alleen neer zet als ik kom. :-)

BESOS