Daar ging ik dan, door de douane, nog een keer zwaaien en eindelijk op weg.

Nadat ik eerst maar eens was gaan kijken waar de gate was, ging ik in de rokers-area nog even snel een sigaretje roken, daar ontmoette ik een groep van ongeveer 15 jonge mannen die allemaal een kaart om hadden van het programma Wipe Out. Natuurlijk vroeg ik of zij op weg waren voor opnames; en ja, ze vertelden mij dat zij naar Argentinië gingen om als groep mee te doen, het zou in maart uitgezonden worden, waarop ik zeg: ``o dan zal ik goed opletten of ik jullie herken.´´ Maar de hele groep begon te lachen, en verzekerden mij dat dat wel niet zou gaan lukken, want zij waren travestieten en gingen ook als travo`s de hindernisbaan doen. Zij reisden tot Madrid in het zelfde vliegtuig en het was een dolle boel met de “meisjes”

Eén van de medewerkers die hen begeleidde, had de avond daarvoor bij de live-uitzending van TVOH gewerkt, verhalen zat dus. Naast mij zat een man die in Eindhoven woonde maar uit Buenos Aires kwam en die over het Andes gebergte ging fietsen. Hij attendeerde mij op allerlei dingen die ik moest gaan bekijken. Madrid waren we zo. Maar toen…. Ik was nogal overdonderd door de grootte van het vliegveld en dacht dat ik eerst maar eens moest gaan kijken waar mijn volgende vlucht zou vertrekken. Op de borden zag ik dat dit 30 minuten lopen was….Aangezien je ook in Spanje niet meer mag roken op het vliegveld en geen rokers-areas hebt, moest ik helemaal naar buiten, waarna ik opnieuw moest inchecken, pascontrole enz enz. Heb er in de 4 uur overstap tijd dan ook maar 1 gerookt, want ik was bang dat ik zou verdwalen.

Vervolgens de lange vlucht naar Bogota. In Bogota moest ik weer uitchecken, rugzak meenemen opnieuw inchecken, ik geloof 4 keer door allerlei tas, pas, hekjes en weet-ik-wat-controles waarna ik met een bus naar een andere vertrekhal werd gebracht voor mijn laatste stuk naar Cartagena. Lopend vanuit het vliegtuig door een heel mooi romantisch aangelegd pad, met hout en palmbomen kwam ik in de aankomst hal. Het was heel warm (lekker) en daar stonden Lucas en Tinke. Ik ben er.!

We verbleven de eerst nachten in een drie persoonskamer in hostel Media Luna. Erg leuk hostel. Ik sliep daarna in een dorm , met 4 andere personen, zodat Tinke en Lucas de laatste nachtjes samen konden zijn, ging prima en is goed te doen. In een kamer naast de mijne zit een band, met een te gekke zangeres die heel veel muziek maken. Ik heb dit gefilmd maar helaas zonder geluid :S De sfeer is gezelli. Cartagena is mooi, de Old Town is omringd door een muur en is prachtig, met allemaal pleinen en leuke smalle straatjes. Naast alle verkopers van bandjes, zonnebrillen enz., zijn er ook overal markten waar de lokale bevolking zelf hun boodschappen doen, en wat ik erg leuk vind is de open telefooncel, Een karretje met allemaal mobiele telefoons, waar mensen dan omheen staan te bellen. De temperatuur is hier gemiddeld 30 graden, erg aangenaam (sorry). De eerste dagen voelde ik me een soort toeschouwer, letterlijk, ik stond erbij en keek ernaar, maar na de modderbaden met Tinke is dat over en voel ik me onderdeel van…..

De trip naar de ´vulcano´ was echt enorm leuk. Lucas bleef een middagje thuis en Tinke en ik gingen met een busje opweg naar de moddervulkaan. Daar aangekomen, ons onderweg verbazend over de mentaliteit van Amerikaanse medereizigers. (die echt erg irritant waren, ze zouden verboden moeten worden) moesten wij alles in de locker doen en in de bikini de vulkaan opklimmen. Boven aangekomen, zag je de vulkaan volledig gevuld met dikke modder. Je ging daar dan via een trapje in, werd doorgeschoven - letterlijk want je dreef op de modder – en gemasseerd door een 5 jarig mannetje (geaaid dus). Waarna je als een soort drijvende sleepboot naar een ander hoekje werd geduwd waar je de modder goed mocht laten intrekken.

Het was enorm grappig, als je zelfstandig wou bewegen moest je een soort watertrappelende beweging maken om vooruit tekomen. Na zo een tijdje gedobberd te hebben, verliet je de moddervulkaan en moest je via een trap de vulkaan weer af lopen naar een rivier waar vrouwtjes je schoon wasten en zonder overleg ook je ontdeden van je zwemkleding. Wat ook nodig was, want overal zat modder. De foto’s spreken voor zich. Natuurlijk ben ik al op het strand geweest, waar je oa verse mango kunt kopen en een relaxte sfeer hangt. Gisteren vloog Tinke terug naar Nederland, dus afscheid nemen, voor Lucas en Tinke na 3 maanden dag en nacht samen… dat zal wel effe wennen zijn, Maar la Mami is hier ;)

De planning vanaf nu weet ik nog niet precies waarschijnlijk langs de kust mooie stranden bezoeken, wandelen in een national park en verder zien we wel.

Ik hou jullie op de hoogte, maar verwacht niet om de paar dagen een update want dat is niet te doen.

Ga zometeen eens kijken of ik snap hoe ik fotootjes erbij moet plaatsen. Whish me luck.

Besos Anna